Yüksek İdare Mahkemesi Numara 41/1982 Dava No 19/1983 Karar Tarihi 01.08.1983
Numara: 41/1982
Dava No: 19/1983
Taraflar: Fuat Baki ile İçişleri ve İskan Bakanlığı
Konu: Kullanım hakkının iptali istemi
Mahkeme: YİM
Karar Tarihi: 01.08.1983

-D.19/83 YİM 41/82

Yüksek İdare Mahkemesi Olarak Oturum Yapan

Yüksek Mahkeme Huzurunda.

Mahkeme Heyeti: N. Ergin Salâhi, Niyazi F. Korkut, Aziz Altay.

Anayasanın 118. Maddesi hakkında.

Müstedi: Fuat Baki, A.31 Yedidalga.

İle -

Müstedaale-yh:1.İçişleri 've İskân Bakanlığı vasıtasıyle KTFD.
2.Güzelyut İskân Şube Müdürlüğü vasıtasıyle
İçişleri ve İskân Bakanlığı, Lefkoşa.

Arasında.

Müstedi namına: Vehit Nekipzade.
Müstedaaleyh namına: Mehmet A. Şefik.
İlgili şahıs namına: Osma-n Zeki.



Yasa Maddesi: 41/77 sayılı İskân, Topraklandırma ve Eşdeğer Mal Yasasının 15(1) maddesi ile 1978 Inceleme Dağıtım Komisyonu Tüzüğü.

İstemin Özeti: Dava konusu odanın Müstediye değil de ilgili şahsın kullanımına bırakılması ile ilgili Müstedaale-yh kararının hükümsüz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğurmayacağına karar verilmesi istemi.

OLAY: Güney göçmeni olarak iskân edildiği evin balkonu ile birleşen tek odalı dükkânın adına tahsisini talep eden Müstediye, İskân ve Rehabilitason Dai-resi Müdürlüğünün görüşü doğrultusunda yazı gönderen Güzelyurt İskân Şube Müdürlüğü, dükkânın kullanımının ilgili şahsa bırakılmasının uygun görüldüğünü bildirdi. Başvuru bu olumsuz yanıttan yapıldı:

SONUÇ: 1978 İnceleme ve Dağıtım Komisyonu Tüzüğü, işyer-lerinin tespit ve tahsislerinde, İnceleme ve Dağıtım Komisyonu tarafından alınacak kararı müteakip İmar, İskân ve Rehabilitasyon işlerinden sorumlu Bakanın onayını öngörmektedir. Bu meselde İnceleme ve Dağıtım Komisyonu tarafından alınmış bir tahsis kararı- olmadığı gibi onay da yoktur. Kamu hukuku ilkelerine göre yetki yasa ile verilen makam veya şahıs tarafından kullanılabilir. Devri ancak yasada izin verilen hallerde mümkündür. Tüzükte bu yetkinin devredildiğine dair açık hüküm olmadığına göre, tahsis kar-arı yasal dayanaktan yoksundur.


(Bak Prof. Dr. A. Şeref Gözübüyük, Yönetsel Yargı 4. baskı sayfa 167).
Başvuru konusu kararın hükümsüz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğurmayacağına karar verilir.

Atıfta Bulunulan Bilimsel İçtihatlar:
1- Prof- Dr. A. şeref Gözübüyük, Yönetsel Yargı, 4. baskı s.167.



HÜKÜM

N. Ergin Salâhi: Bu başvuruda Mahkemenin hükmünü Sayın Yargıç Azız Altay verecektir.

Aziz Altay : Müstedi Güney göçmeni olup Yedidalga'da kendisine tahsis A31 numaralı konutta ailesi ile b-irlikte ikamet etmektedir. Müstedinin yan tarafında bulunan ve bu başvuruda ilgili şahıs olan Kıvanç Sayılır isimli şahsa tahsis olunan A66 numaralı konut ise bodrum katta olup tavanı asfalt yolun seviyesindedir. A66 numaralı konutun üzerinde 50 metre kare- büyüklüğünde K18/2 numaralı bir oda bulunmakta ve kapısı doğrudan asfalt yola açılmaktadır. A66 numaralı konutun dışında bulunan bir merdivenden asfalt yola çıkılmakta ve oradan da K18/2 numaralı odaya girilmektedir. A31 numaralı konut ile K18/2 numaralı -oda aynı seviyede olup bir balkon i1e birleşmiş durumdadır. Müstediye ait A31 numaralı konut ile K18/2 numaralı odanın balkona açılan birer kapısı bulunmaktadır. Aynı parsel içinde inşa edilen A31 ve A66 numaralı konut ile K18/2 numaralı odanın 1974 öncesi- aynı şahsa ait olduğu anlaşılmaktadır. A66 numaralı konutta ikamet eden ilgili şahıs 20.8.1978 tarihinde İçişleri ve iskân Bakanlığına müracaat ederek K 18/2 numaralı odanın kendisine tahsis edilmesini istedi. Öte yandan müstedi de 20.9.1979 tarihinde ayn-ı Bakanlığa bir yazı göndererek söz konusu odanın tahsisini istedi. Bakanlık konuyu Şehircilik ve İmar Kontrol İşleri Dairesine havale etti. Söz konusu daire tarafından yerinde yapılan incelemede K18/2 numaralı odanın müstedinin kullanımına verilmesi halin-de altta A66 numaralı konutta ikamet etmekte olan ilgili şahsın rahatsız olmasına neden olacağı cihetle odanın. halen çok sıkışık bir durumda ikamet eden ilgili şahsa verilmesinin daha uygun olduğu ancak K18/2 numaralı odanın balkona açılan kapısının kapat-ılması gerektiği saptandı. Şehircilik ve İmar Kontrol İşleri Dairesinin görüşünü benimseyen Bakanlık Lefkoşa İskân ve Rehabilitasyon Dairesi Müdürlüğüne bir yazı göndererek söz konusu görüş doğrultusunda işlem yapılmasını istedi. Bakanlığın bu yazısı üzeri-ne Güzelyurt İskân Şube Müdürlüğü 16.7.1982 tarihli bir yazı ile K 18/2 numaralı odanın ilgili şahsın kullanımına bırakılmasının uygun görüldüğünü müstediye bildirdi. Müstedi bu olumsuz yanıtı aldıktan sonra işbu başvuruyu dosyaladı ve 16.7.1982 tarihli ya-zının içerdiği kararın hükümsüz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğuramayacağına karar verilmesini istedi.

Müstedaaleyhler dosyaladıkları itiraznamede söz konusu kararı alırken yetkilerini aştıklarını veya kötüye kullandıklarını reddederek karar-ın Şehircilik ve İmar Kontrol İşleri Dairesinin görüşlerine olduğu kadar mevzuata ve genel adalet ilkelerine de uygun olduğunu iddia ettiler.

Bu başvuruda müstedi ile ilgili şahıs şahadet vermiş başka şahit çağırılmamıştır.

Müstedi şahadetinde tahsisini -istediği K18/2 numaralı odayı halen başka bir konutta oturmakta olan annesi için istediğini gizlememektedir. Söz konusu odanın ise ilgili şahsın tahsisinde bulunan A66 numaralı konutun üzerinde inşa edildiği müstedi tarafından da kabul edilmektedir. İlgili- şahsın halen A66 nolu konutta ailesi ile çok şıkışık bir durumda oturduğu inkâr edilmemektedir. Şehircilik ve Imar Kontrol İşleri Dairesinin yerinde yaptığı incelemede tüm bu hususlar birer olgu olarak saptandı ve hazırladığı raporda K18/2 riumaralı odanı-n ilgili şahsın kullanımına bırakılmasının uygun olduğu hususunda Bakanlığa tavsiyede bulundu. Müstedi bu raporda saptanan olguların ve yapılan tavsiyelerin hatalı olduğunu ileri sürmüş değildir. Kanımızca meselenin tüm olguları ve Şehircilik ve İmar Kontr-ol İşleri Dairesinin raporunda belirtilenler dikkate alındığında K18/2 numaralı odanın ilgili şahsın kullanımına verilmesi yönündeki Bakanlık kararı uygundu ve bu hususta herhangi bir hata yapıldığı gözükmemektedir. Ne var ki söz konusu odanın ilgili şahsı-n kullanımına verilmesine ilişkin Bakanlık kararının yetkili makam tarafından alınmış bir karar olduğu söylenemez.

41/77 sayılı İskân, Topraklandırma ve Eşdeğer Mal Yasasının 25(1) maddesi ve bu madde altında yapılan 1978 İnceleme ve Dağıtım Komisyonu Tüz-üğü Eşdeğer Mal verme kapsamı dışında, konut ve küçük iş yerlerinin tesbit ve tahsislerinin İnceleme ve Dağıtım Komisyonu tarafından alınacak bir kararı müteakip İmar, iskân ve Rehabilitsyon İşlerinden sorumlu Bakanın onayını öngörmektedir. Bu meselede ise- İnceleme ve Dağıtım Komisyonu tarafından alınmış bir tahsis kararı olmadığı gibi Bakanın da herhangi bir onayı yoktur.

Kamu hukuku ilkelerine göre yetki yasa ile hangi şahsa veya makama verilmiş ise sadece o şahıs veya makam tarafından kullanılabilir ve- bu yetki yasada başkasına devredilmesiııe izin veren açık hüküm bulunmadıkça, başkasına devredilemez (Bak: Prof. Dr. A. Şeref Gözübüyük'ün Yönetsel yargı 4. baskı s.167). Bu durumda Yasa ve Tüzükle İnceleme ve Dağıtım Komisyonuna verilen tahsis yetkisi, y-asada başkasına devredilebileceğine dair açık hüküm bulunmadığına göre, Bakanlıkça alınan tahsis kararı yasal dayanaktan yoksundur ve bu kararın iptal edilmesi gerekir.


Sonuç olarak 16.2.1982 tarihli yazı ile müstedinin bilgisine getirilen kararın hüküms-üz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğuramayacağına karar verilir.


(N.Ergin Salâhi) (Niyazi F. Korkut) (Aziz Altay)
Yargıç Yargıç Yargıç

1 Ağustos 1983





- 218 -



Full & Egal Universal Law Academy