Yüksek İdare Mahkemesi Numara 40/1982 Dava No 11/1983 Karar Tarihi 11.05.1983
Numara: 40/1982
Dava No: 11/1983
Taraflar: Vural Güven ile Ekonomi ve Maliye Bakanlığı
Konu: Tehlike ve iş güçlüğü riski ödeneği istemi
Mahkeme: YİM
Karar Tarihi: 11.05.1983

-D.11/83 YİM 40/82

Yüksek İdare Mahkemesi Olarak Oturum Yapan

Yüksek Mahkeme Huzurunda.

Mahkeme Heyeti:Şakir Sıdkı İlkay, Başkan, N. Ergin Salâhi, Aziz Altay.

Anayasanın 118. Maddesi hakkında.

Müstedi: 1. Vural Güven, Lefkoşa.
2. Veli Vo-lkan, Lefkoşa ve Diğerleri.

İle -

Müstedaaleyh:Ekonomi ve Maliye Bakanlığı vasıtasıyle KTFD, Lefkoşa.

A r a s ı n d a.

Müstedi namına: Fuat Veziroğlu.
Müstedaaleyh namına: Yaşar Boran.



Yasa Maddesi: Kamu Görevlileri Yasasının 35. maddesinin- (1) ve (2). fıkrası.

İstemin Özeti: Müstedilerin geriye dönük tehlike ve iş güçlüğü talebine Müstedaaleyhin verdiği red kararının hükümsüz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğuramayacağına karar verilmesi istemi.

OLAY: Veteriner hekim olarak ka-mu görevi ifa eden Müstediler, kenlerine 7/79 sayılı Yasanın 35. maddesinde belirtilen tehlike ve işgüçlüğü riski ödeneği verilmesini talep ettiler. Müstedaaleyh de Müstedilere verdiği cevapta 35(1)'e göre tüzük yapılmadığını 35(2)'ye göre ise yapılan tüzü-ğün Müstedileri kapsamadığını ileri sürerek istemlerini reddetti.
Başvuru bu red kararından yapıldı.

SONUÇ: Müstedaaleyhin verdiği red kararı yönetsel bir karardır ve 35 (1)'e göre yapılacak ödeneklerin bir tüzüğe bağlı olduğu açıktır. Böyle bir tüzük -çıkmadan ödenek verilmesine olanak yoktur. 35(2) ise veteriner hekimleri de kapsamı içerisine almak isteseydi yasa koyucu bunu açıkça belirtirdi. Tarım Bakanlığı kadrolarında çalışan veteriner hekimler bu tanımın dışında bırakılmıştır.
Başvuru reddolunur.
-



HÜKÜM

Şakir Sıdkı İlkay, Başkan: Bu başvuruda Mahkemenin hükmünü Sayın yargıç Aziz Altay verecektir.

Aziz Altay: Müstediler veteriner hekim olup kamu görevi ifa etmektedirler. 19.11.1981 tarihinde avukatları vasıtası ile müstedaaleyhe gönderdikleri b-ir yazıda 7/79 sayılı Kamu Görevlileri Yasasının 35. maddesinde belirlenen tehlike, iş güçlüğü ve görev riski bulunan hizmetlerde veya hizmet yerlerinde çalıştıklarını ileri sürerek kendilerine geriye dönük olarak tehlike, iş güçlüğü ve görev riski ödeneği- verilmesini istediler.

Müstedaaleyh müstedilere gönderdiği M.B.149/70 sayı ve 19.2.1982 tarihli yazısında Kamu Görevlileri Yasasının 35. maddesinin iki fıkradan oluştuğunu, (1).fıkrada yer alan ödeneklerin hazırlanacak bir tüzük uyarınca verilebileceğini-, böyle bir tüzüğün ise henüz hazırlanmadığını, (2). fıkrada yer alan ödeneklerle ilgili olarak çıkarılan tüzüğün sadece hekim ve diş hekimlerini kapsadığı cihetle kendilerine talep ettikleri ödeneklerin verilemeyeceğini bildirdi. Müstediler bunun üzerine -işbu başvuruyu dosyaladılar ve müstedaaleyhin sözü edilen yazıda ifadesini bulan kararının hükümsüz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğuramayacağına karar verilmesini istediler.

Müstedaaleyh bir itirazname dosyalayarak başvuru konusu yazı sadece- 7/79 sayılı Yasanın 35. maddesinin tekrarı veya bu maddenin yorumunu yaptığı cihetle Anayasanın 118. Maddesinin öngördüğü anlamda bir yürütsel veya yönetsel karar olmadığını, bir karar kabul edilse dahi 7/79 sayılı Yasanın 35. maddesinin (1). fıkrasının ö-ngördüğü tüzük yapılmadığından müstedilerin sahip oldukları meşru menfaatları bulunmadığına, bundan dolayı da müstedilerin böyle bir menfaatlarının doğrudan doğruya ve olumsuz yönde etkilenme durumu olmadığına dair ön itirazda bulundu ve başvurunun iptidae-n reddedilmesi gerektiğini iddia etti.

Müstedaaleyh ayrıca 7/79 sayılı Yasanın 35. maddesinin (1). fıkrasında öngörülen tüzük çıkmadığı için fıkrada belirtilen ödeneklerin ne miktarda, nasıl ve hangi hizmette çalışan kamu görevlilerine ödeneceğinin belli -olmadığını, 35. maddenin (2). fıkrası uyarınca çıkarılan tüzük ise sadece hekim ve diş hekimlerine ödenek verilmesini öngördüğünü, müstediler veteriner hekim oldukları için bu tüzük kapsamına girmediklerini, esasen 7/79 sayılı Yasanın 136. maddesine göre s-öz konusu Yasayı Bakanlar Kurulu yürüttüğünden müstedaaleyhin muhatap olarak alınmaması gerektiğini ileri sürdü.

Başvurunun duruşmasında Veteriner Fakültesi mezuniyet diplomaları ve bütün dünyada hayvan sağlığı hizmetlerinin, insan sağlığı hizmetlerinin b-ir tamamlayıcısı olarak görüldüğüne dair Türk Hekimler Birliği Merkez Konseyinin bir yazısı emare olarak ibraz edildi. Taraflar şahit çağırmayarak layihalarda yer alan iddialar üzerinde Mahkemeye hitabede bulunmakla yetindiler.


İlk olarak başvuru konusu -kararın yönetsel bir karar olup olmadığını incelemek gerekir. Müstedaaleyhin yönetsel bir makam veya organ olmadığı hususunda herhangi bir iddia ileri sürülmüş değildir. Müstedaaleyhin esas itirazı müstedilerin 7/79 sayılı Kamu Görevlileri Yasasının 35. ma-ddesinde öngörülen ödeneklere ilişkin işlemlerine cevaben gönderilen başvuru konusu yazının yönetsel bir karar sayılamayacağına dairdir. 1976/28 AMKD sayı 14, sayfa 170 at 183'de yönetsel kararın tanımı ile ilgili olarak şöyle denmektedir.:

"Bir tasarruf -veya kararın idari işlem sayılabilmesi için o tasarruf veya kararın bir kamu kurumunca ya da idare örgütü içinde yer alan bir idari makamca verilmiş olması ve İdarenin idari hukuku alanına girdiği idari faaliyetle ilgili bulunması gerekir."

Bu başvuruda b-irer kamu görevlisi olan müstediler ifa etmekte oldukları hizmetlerden ötürü bazı ödeneklerin verilmesini istemişler, müstedaaleyh de onların bu istemlerini reddetmiştir. Bu lurumda müstedaaleyhin yönetsel yetki kullanan bir makam veya organ olarak normal -yönetsel faaliyetler alanına giren bir konuda verdiği ret kararının yönetsel bir karar olduğu kanısındayız.

Başvuru konusu karar yönetsel bir karar olduğuna göre şimdi de bu kararın geçerliliğini incelemek gerekir.

Müstediler istemlerini 7/79 sayılı Kamu- Görevlileri Yasasının 35. maddesine dayandırmışlardır. Bu madde aynen şöyledir:

"Madde 35:
(1) Tehlike, iş güçlüğü ve görev riski bulunan hizmetlerde ve hiz-
met yerlerinde çalışan kamu görevlilerine,Bakanlar Kuru-
lunca çıkarılacak bir tüzük çerç-evesinde tehlike,iş güçlüğü
ve görev riski ödeneği verilir.

(2) Bakanlar Kurulunun çıkaracağı bir tüzük çerçevesinde,hekim
ve dış hekimlerine, hizmetlerinin özelliği dikkate alınarak
maaşlarına ilâveten ek tahsisat (kişisel ödenek)verilir. -Bu
tahsisat emeklilik amaçları bakımından maaşlarla bütünlen-
dirilerek dikkate alınır ve emeklilik maaşlarıbuna göre he-
saplanır."

Yukarıda alıntısı yapılan 35. maddenin (1). fıkrası altında verilecek ödeneklerin, yapılması öngörülen bir t-üzüğe bağlı olduğu açıktır. Böyle bir tüzüğün henüz yapılmadığı taraflarca kabul edilen bir olgudur. Bu durumda böyle bir tüzük yapılmadan hangi kamu görevlilerinin bu fıkra kapsamına alınacağı, verilecek ödeneklerin şartları ve miktarları saptanmadan bu f-ıkra altında herhangi bir ödenek verilmesine olanak yoktur.


35. maddenin (2). fıkrasında belirlenen ödeneklerle ilgili olarak bir Tüzük yapılmıştır. Ancak tüzükten önce söz konusu fıkranın veteriner hekimleri kapsamı içine alıp almadığını incelememiz ge-rekir: Fıkrada sadece hekimlerden değil de diş hekimlerinden de bahsedilmekte fakat vetetiner hekimlerden bahsedilmemektedir. Yasa koyucu onların da fıkranın kapsamı içine alınmasını istemiş olsaydı diş hekimlerini ismen zikrettiği gibi veteriner hekimleri- de zikredebilirdi. Bu yapılmamıştır ve kanımızca bu fıkra veteriner hekimleri kapsamı içine almamaktadır. Nitekim yapılan tüzükte de hekim tanımı kapsamına sadece Sağlık Bakanlığı kadrolarında sürekli veya geçici olarak görev ifa eden hekim ve diş hekimle-ri alınmıştır. Tarım Bakanlığı kadrolarında çalışan veteriner hekimler ise bu tanımın dışında bırakılmıştır.
Yukarıda belirtilenler ışığında müstediler başvurularında muvaffak olmamışlardır.

Sonuç olarak başvuru reddolunur.


(Şakir Sıdkı İlkay) (N-. Ergin Salâhi) (Aziz Altay) Başkan Yargıç Yargıç

11 Mayıs 1983









Full & Egal Universal Law Academy