Yüksek İdare Mahkemesi Numara 117/1985 Dava No 43/1989 Karar Tarihi 20.10.1989
Numara: 117/1985
Dava No: 43/1989
Taraflar: Hüseyin Sadi Ergün ile İskân Bakanlığı
Konu: Tahsis iptali
Mahkeme: YİM
Karar Tarihi: 20.10.1989

-D.43/89 YİM 117/85

Yüksek İdare Mahkemesi Olarak Oturum Yapan
Yüksek Mahkemede
Yargıç Salih S. Dayıoğlu Huzurunda
Anayasanın 152. Maddesi hakkında

Müstedi: Hüseyin Sadi Ergün - Gi-rne.
-ile
Müstedaaleyh: İskân Bakanlığı vasıtasıyle KKTC c/o Başsavcılık.
A r a s ı n d a.

Müstedi namına: Neşe Keskin
Müstedaaleyh namına: Mehmet Ali Şefik
İlgili şah-ıs namına: Güneş Menteş adına Kaya Müniroğlu



Yasa Maddesi: 41/77 sayılı İskân, Topraklandırma ve Eşdeğer Mal Yasasının 38. maddesi ve Bakanlar Kurulunun 6518 numaralı kararı.

İstemin Özeti: Müstediye tahsisli malın, Müstedaaleyhler tarafından ilgili şa-hsa verilmesi karar veya işleminin hükümsüz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğurmayacağına karar verilmesi istemi.

OLAY: Bakanlar Kurulu kararına dayanılarak çıkarılan yönetmelik gereği kendisine iki yıllığına içerisinde harup ve zeytin ağacı b-ulunan arazi tahsis edilen Müstedi, araziyi 1985 yılına kadar kullandı. 1985 yılında kendisine Müstedaaleyh tarafından yapılan duyuruda yapılan çalışmalar neticesi arazinin arsa nitelikli olduğu ve iki yıllık tahsis süresinin de sona erdiği nazarı dikkata -alınarak başvuru konusu malın 3. kişilere verilebileceği bildirildikten sonra, ilgili kişiye kesin tasarruf belgesi verildiği bildirildi.

SONUÇ: Bakanlar Kurulunun ilgili kararı uyarınca iki yıllığına tahsis edilen konu malda, Müstedinin 1977'den sonra me-şru menfaati kaldığı söylenemez. 41/77 sayılı Yasanın 38. maddesinin de Müstediye herhangi bir yarar sağlaması düşünülemez çünkü Müstedi eşdeğer haks ahibi değildir.
Başvuru reddolunur.

Atıfta Bulunulan Yargısal İçtihatlar:
YİM 50/79 sayılı Ali Emir A-hmet ile İmar, İskân ve Rehabilitasyon Bakanlığı arasındaki Yüksek İdare Mahkemesi kararı.
YİM 73/79 sayılı Yüksek İdare Mahkemesi kararı.




H Ü K Ü M

-Bu başvuruda olgular hususunda taraflar arasında herhangi bir görüş ayrılığı yoktur. Olgular aşağıdaki şekilde özetlenebilir:
-
Girne'de Pafta No.XII.28.E.2 Blok J. Parsel 6'da ulunan takriben 47 dönümlük taşınmaz bir mal, içinde 70 tane zeytin ve 100 tane de harup ağacı olduğu halde, müstediye 25.6.1975 tarihinde tahsis edildi. Bu tahsis 6518 numaralı Bakanlar Kurulu kararına da-yanılarak yapılmış bir tahsis olup süresi iki yıl idi. Sözü edilen Bakanlar Kurulu kararına uygun olarak çıkarılan yönetmeliğe göre iki yıllık süre esnasında kendilerine tahsis edilen bahçelerin bakımını iyi bir şekilde yapan kimselere "mukaveleler," ikin-ci yıl sonunda uzatılabilirdi.

Müstediye tahsis edilen başvuru konusu taşınmaz mal müstedi tarafından ihtilâfsız bir şekilde 1985 yılına kadar kullanıldı. İskân ve Rehabilitasyon Dairesi Girne Şubesinin 21.5.1985 tarihli müstediye gönderdiği bir yazı ile- başvuru konusu malın tahsisinin 25.6.1977 tarihinde bittiği ve yapılan çalışmalarda konu taşınmaz malın tarımsal kaynak olmayıp arsa nitelikli arazi olduğunun tespit edildiği ve arsa nitelikli arazilerin ise ancak eşdeğeri olan kişilere verilebileceği vur-gulandıktan sonra konu taşınmaz malın eşdeğer olarak ilgili şahsa verildiği duyuruldu. Müstedi de bu başvuruyu dosyalayarak konu taşınmaz malın müstedaaleyhce ilgili şahsa verilmesi karar ve işleminin hükümsüz ve etkisiz olduğuna ve herhangi bir sonuç doğu-ramayacağına karar verilmesini istedi.

Kanaatımca konu oldukça basittir. Başvuru konusu taşınmaz malın 6518 sayılı Bakanlar Kurulu kararı uyarınca iki yıllığına tahsis edildiği ihtilâf konusu değildir. He ne kadar da söz konusu Bakanlar Kurulu kararı uya-rınca çıkan yönetmeliğe göre iki yıllığına tahsis edilen bu tür taşınmaz malın, tahsis sahibinin iyi bakması halinde ikinci yıl sonunda tahsis süresinin uzatılabilmesi mümkünse de böyle bir uzatmanın müstediye yapılmadığı açıktı. Bu durumda iki yıl sonunda- müstedinin konu malı artık bir tahsis belgesi veya bir sözleşme tahtında tasarrufunda bulundurduğu söylenemez. YİM 50/79 sayı ve Ali Emir Ahmet ile İmar İskân ve Rehabilitasyon Bakanlığı vasıtası ile KTFD ünvanlı içtihat kararlarında vurgulandığı gibi tah-sis süresi uzatılmadığı sürece tahsis sahibinin iki yıl sonunda taşınmaz malı yasal bir şekilde tasarrufunda bulundurduğu söylenemez. Bu husus daha sonra YİM 73/79 sayılı içtihat kararı ile teyit edilmiştir. Bu durumda müstedinin 26.5.1977'den sonra konu t-aşınmaz malda herhangi bir meşru menfaatı kaldığı söylenemez. Tadil edilmiş şekli ile 41/77 sayılı Yasanın 38. maddesinin ise müstediye herhangi bir yarar sağlaması da düşünülemez çünkü müstedi eşdeğer hakkı sahibi değildir.

Sonuç olarak başvuru reddolun-ur.

Masraflar için herhangi bir emir verilmez.


(Salih S. Dayıoğlu)
Yargıç

20 Ekim 1989



-


-607-



-


Full & Egal Universal Law Academy