Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 1. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 97-156

Kasten öldürme suçuna teşebbüsten sanıklar ..., ... ve ...’un TCK’nın 81/1, 35/2, 29/1, 62, 53 ve 63. maddeleri uyarınca 8 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına, hak yoksunluğuna ve mahsuba; sanık ...’un ise aynı Kanun’un 81/1, 35/2, 29/1, 31/3, 62 ve 63. maddeleri uyarınca 5 yıl 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve mahsuba ilişkin Yalova Ağır Ceza Mahkemesince verilen 31.05.2011 tarihli ve 210-137 sayılı hükümlerin sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 19.02.2014 tarih ve 3107-905 sayı ile;
"1- Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.06.2010 tarihli, 35-140 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanıklardan birisinin savunulmasının diğer sanıklar yönünden savunmada zaafiyet yarattığı durumlarda sanıklar arasında menfaat uyuşmazlığının bulunduğunun kabulü gerektiğinden; aynı olayda yargılanan ve suçu birlikte işledikleri iddia olunan sanıklar ..., ..., ... ve ... arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğu anlaşıldığı hâlde, sanıkların ayrı ayrı müdafiler yerine aynı müdafi tarafından savunmalarının yapılması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 38/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 152. maddelerine aykırı davranılması,
2- Yalova Devlet Hastanesinin mağdur ... ile ilgili 22.02.2008 tarihli ve 1150 sayılı raporuna göre; mağdurda sağ paryetal minimal depresyon fraktürü ve travmatik subaraknoidal kanama saptandığı, kafa kemiği kırığının hayat fonksiyonlarını ağır derecede etkileyecek nitelikte olduğu, mağdurun hayati tehlike geçirdiği, post travmatik epilepsi riski nedeniyle mağdurun bir yıl takibinin gerektiği, bu sürenin sonucunda karar verilebileceği anlaşılmakla; mağdurun yaralanmasının epilepsi hastalığına neden olup olmadığının tespiti ile sonucuna göre; sanıkların hukuki durumlarının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeksizin eksik inceleme sonucu yazılı biçimde hükümler kurulması," isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yalova Ağır Ceza Mahkemesi ise 29.05.2014 tarih ve 97-156 sayı ile bozma kararına direnerek önceki hükümler gibi sanıkların mahkûmiyetlerine karar vermiştir.
Direnme kararına konu hükümlerin de sanık ... ile sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11.06.2015 tarihli ve 236535 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca 07.12.2016 tarih ve 553-1196 sayı ile; 6763 sayılı Kanun'un 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 10. madde uyarınca kararına direnilen Daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 1. Ceza Dairesince 03.04.2017 tarih ve 43-1015 sayı ile, direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına iade edilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanık ... hakkında ..., ..., ... ve ...’a yönelik kasten yaralama suçuna teşebbüsten verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlar itiraz edilmeksizin kesinleşmiş olup direnme kararının kapsamına göre inceleme sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında katılan ...’e yönelik kasten öldürme suçuna teşebbüsten kurulan mahkûmiyet hükümleri ile sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanıklar hakkında eksik araştırma ile mahkûmiyet hükümleri kurulup kurulmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; ilk mahkûmiyet hükümlerinin Özel Dairece "...menfaat uyuşmazlığı bulunan sanıkların ayrı ayrı müdafiler yerine aynı müdafi tarafından savunmalarının yapılması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 38/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 152. maddelerine aykırı davranılması" ve “eksik araştırma ile hüküm kurulması” nedenleriyle bozulmasından sonra, Yerel Mahkemece “Tensip Zaptı” ile sanıklara Baro tarafından ayrı ayrı müdafi tayini için yazı yazılmış ve tüm sanıkların ayrı müdafiler ile savunulmalarının sağlanmış olması; ilk bozma nedenine ilişkin olarak açık bir direnme kararının da bulunmaması nedeniyle Yerel Mahkemece ilk bozma nedenine eylemli olarak uyulması karşısında; Yargıtay İç Yönetmeliği'nin 27. maddesi uyarınca öncelikle, sanık müdafilerinin sadece bozmaya ilişkin olarak diyeceklerinin sorulup Cumhuriyet savcısının bozmaya ilişkin görüşü ile esasa ilişkin mütalaası alındıktan sonra sanık müdafilerine başka bir hususta savunma hakkı tanınmadan hüküm kurulmasının savunma hakkının kısıtlanması niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Kasten öldürme suçuna teşebbüsten sanıklar hakkında açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Yalova Ağır Ceza Mahkemesince, sanıklar ..., ..., ...’un TCK’nın 81/1, 35/2, 29/1, 62, 53 ve 63. maddeleri uyarınca 8 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırmalarına, hak yoksunluğuna ve mahsuba; sanık ...’un ise aynı Kanun’un 81/1, 35/2, 29/1, 31/3, 62 ve 63. maddeleri uyarınca 5 yıl 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve mahsuba karar verildiği,
Hükümlerin sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince;
“1- ...Aralarında menfaat uyuşmazlığı bulunduğu anlaşıldığı hâlde, sanıkların ayrı ayrı müdafiler yerine aynı müdafi tarafından savunmalarının yapılması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’n