Dairesi: Ceza Genel Kurulu
Esas No: 2007/7-114
Karar No: 2007/113
Karar Tarihi: 29.05.2007

(2313 S. K. m. 23) (765 S. K. m. 59) (5237 S. K. m. 7, 191) (5252 S. K. m. 9) (5271 S. K. m. 34, 40, 231, 232, 309, 310) (2709 S. K. m. 40) (YCGK 13.06.2006 T. 2006/10-151 E. 2006/157 K.)

Dava: İzinsiz hint keneviri ekmek suçundan sanık Mehmet A....'un 2313 sayılı Yasanın 23/son ve 765 sayılı TCY'nın 59. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Tarsus 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 23.05.2002 gün ve 227-350 sayılı hükmü,

Uyarlama talebi üzerine değerlendiren Tarsus 2. Asliye Ceza Mahkemesi, hükümlünün yokluğunda yaptığı duruşmalı inceleme sonunda, 21.06.2005 gün ve 339-339 sayı ile önceki hükmün aynen infazına, Yargıtay yolu açık olmak üzere karar vermiştir.

Adalet Bakanlığının, uyarlama hükmünün yasa yararına bozulması istemi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 27.03.2007 gün ve 8273-2041 sayı ile;

Dosya kapsamına göre, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2, 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 9. maddeleri uyarınca, yeni Kanun'un belirlenmesi ve kesinleşmiş hükümler açısından infaz aşamasında uygulanıp uygulanmayacağına ilişkin kararların verilmesinde;

5252 sayılı Kanun'un 9/3. maddesindeki lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir. şeklindeki düzenleme karşısında, Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 13.10.2005 tarihli ve 2005/10431-12718 sayılı ilamında belirtildiği üzere, sonraki Kanun'un unsurlarının veya özel hallerinin değişmesi, cezanın teşdiden tayini nedeni sayılacak olguların tartışılması, alt ve üst sınırlar arasında bir oran belirlenmesi ya da artırım veya indirim sebeplerinin değerlendirilmesi, cezanın paraya veya tedbire çevrilmesi veya ertelenmesi hususunda mahkemece takdir hakkının kullanılması ve böylece bireyselleştirme yapılmasının zorunlu olduğu hallerde duruşma açılmak suretiyle tüm bunların neden ve gerekçeleri de gösterilerek hüküm kurulması gerektiği cihetle, mahkemece duruşma açılmasına karar verildiğinin belirtilmesine rağmen sanığın usulüne uygun olarak celbedilerek savunması alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesinde,

Kabule göre de, 5237 sayılı Kanun'un 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren ve 08.07.2005 tarihli ve 5377 sayılı Kanun'la değiştirilmeden önceki hali olan 191/1. maddesinde Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi, bir yıldan iki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Kendisi tarafından kullanılmak üzere uyuşturucu veya uyarıcı madde etkisi doğuran bitkiler yetiştiren kişi, bu fıkra hükmüne göre cezalandırılır şeklinde düzenleme getirildiği, aynı maddenin 5. fıkrasında ise Uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmaktan dolayı hükmolunan ceza, ancak tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranmaması halinde infaz edilir. şeklindeki düzenlemeye yer verilerek, cezanın infazına sınırlama getirildiği ve bu durumun sanık lehine olduğu gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü.

5237 sayılı TCK.'nun 7/2. maddesi uyarınca lehe yasanın belirlenmesi amacıyla suçun unsurlarının tayini, takdir hakkının kullanılarak cezanın tayini, cezanın kişiselleştirilmesinin gerektiği durumlarda hükmün zat ve mahiyetini değiştiren veya değiştirme ihtimali bulunan kararların 5252 sayılı Yasanın 9/1. maddesi gereğince duruşma açılarak verilmesi gerekmekte ise de, sanığın usulüne uygun olarak çağrılarak savunmasının alınmasında zorunluluk bulunmadığı hususu gözetilerek,

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden Tarsus 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 21.06.2005 gün ve 339-339 müt. sayılı kararının CMK. nın 309/4-b maddesi uyarınca bozulmasına, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, karar verilmiştir.

Yargıtay C. Başsavcılığınca 14.05.2007 gün ve 112043 sayı ile;

Anayasanın 40. maddesinin 2. fıkrası ile bu madde hükmüne paralel olarak düzenlenen 5271 sayılı CMK. nun 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerine göre; kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi mercii ve şekillerinin gösterilmesi zorunludur.

Aynı Kanunun 40. maddesine göre; (1) Kusuru olmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişi eski hale getirme isteminde bulunabilir. (2) Kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de kişi kusursuz sayılır.

Mahkemece, sanığın yokluğunda yapılan yargılama sonucunda önceki hükmün aynen infazına, Yargıtay yolu açık olmak üzere verilmiştir. Karar, 02.07.2005 tarihinde sanığa tebliğ edilmiştir.

Mahkemenin kararında, başvurulacak kanun yolunun süresi, mercii ve başvuru şeklinin açıklanmaması, 5271 sayılı CMK. nun 34/2 ve 232/6. maddesine aykırıdır. Bu durumda, yasa yolu süresi başlamamış, karar kesinleşmemiştir. Mahkemece, kararın belirtilen eksikliği gidermeye yeterli meşruhat içeren tebligat ile sanığa duyurulması gerekmektedir.

Kanun yararına bozma kurumu, Yargıtay incelemesinden geçmeksizin kesin