Yargıtay
Dairesi: Büyük Genel Kurulu
Esas No: 1962/ 1
Karar No: 1962 / 5
Karar Tarihi: 26.03.1962

(6831 S. K. Geç. m. 5) (765 S. K. m. 97) (YİBK. 14.02.1934 T. 1934/49 E. 1934/2 K.) (YİBK. 21.01.1959 T. 1958/30 E. 1959/4 K.)

M. Polat'ın verdiği dilekçe üzerine Yargıtay İcra ve İflas Dairesi Başkanlığının 2/2/1959 günlü düşünce yazısıyla buna ek olan 31/3/1959 günlü ek yazısında, orman suçlarının affedilmesine ilişkin 6385 sayılı kanun ile 6831, sayılı Orman Kanununun geçici 5. maddesi ve nihayet, 7132 sayılı kanun hükümlerince belli tutardaki orman malına ilişkin suçların affedildiği ve bu suçlardan orman idaresi için doğan şahsi hakların düşürüldüğü halde dairenin bir kısmı kararlarında, orman, idaresi için ceza mahkemelerince hükmedilmiş dava giderleri ve bu arada avukatlık paralarının düşmemiş olduğu ve diğer bazı kararlarında da tazminatlar gibi dava giderleri ve bu arada avukatlık paralarının da düşmüş bulunduğu esasının benimsendiği, 7132 sayılı kanunun çıkmasından önce açılmış bulunan orman ceza davaları üzerine orman idaresi için tazminat ile hükümlülük yolunda verilen kararın kesinleşmesi halinde bu alacağın 7132 sayılı Kanunun tazminat alacaklarını düşüren hükmünün kapsamı dışında kalacağı yollu kararlar verilmiş ise de, son defa bu alacakların dahi 7132 sayılı kanunun kapsamına girdiği yolunda bir çoğunluk meydana geldiği ileri sürülerek her iki konudaki birbirini tutmazlığın içtihadı birleştirme yoluyla giderilmesi istenilmiştir.

Toplanan içtihadı Birleştirme Hukuk Bölümü Genel Kurulunca yukarıda sözü edilen yazılara ve bunlara ekli kararlara göre az önce anılan her iki konuda da içtihadı .birleştirme sebebi gerçekleşmiş bulunduğuna oybirliği ile karar verildikten sonra konular incelendi; gereği konuşulup görüşüldü :

1 - Gerek 6385 sayılı kanun, gerek 6831 sayılı Orman Kanununun geçici 5. maddesi ve gerekse 7132 sayılı kanun metinlerinde açıklanan belli miktarda orman malına ilişkin orman suçlarının bütün sonuçlarıyla affedilmesini ve Orman Genel Müdürlüğünün bu suçlarla ilgili tazminat haklarının düşmesini öngörmektedirler (derpiş etmektedirler). Bu kanunların kabul ettiği af, hukuki bakımdan, genel af niteliğindedir. Türk Ceza Kanununun 97. maddesi hükmünce, genel af halinde, dava ve ceza, bütün sonuçlarıyla beraber ortadan kalkar. Bu, şahsi hakların, ilke olarak, ortadan kalkamayacağını göstermektedir. Sözü geçen kanunların hiç birisinde orman idaresinin dava giderleri alacağının dahi