Dairesi: Büyük Genel Kurul
Esas No: 1973/2
Karar No: 1973/4
Karar Tarihi: 23.10.1973

(1757 S. K. m. 235)

4753 sayılı Çiftçiyi Topraklandırma Kanunundan önce 7.4. 1938 gün 2/8455 sayılı, 17.08.1940 gün 2/14177 sayılı ve 14.04.1941 gün 2/15585 sayılı Kararnamelerle yürürlüğe konulan Toprak Dağıtım Yönetmeliklerinin, 5613 sayılı Kanunun 6 inci maddesi hükmünün uygulanması dolayısıyla mahkemelerin görevini belirtme bakımından iskan mevzuatından sayılıp sayılmayacağı yönünden Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 1 nci Hukuk Dairesi ve 7 nci Hukuk Dairesi kararları arasında içtihat aykırılığı bulunduğu ilgili avukat tarafından ileri sürülmüş ve o zaman yürürlükte olan 1221 sayılı Yargıtay Kuruluş Kanununun 8 nci maddesi hükmü uyarınca içtihadın birleştirilmesi isteğiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına başvurulmuştur. İlgili dairelerin düşünceleri alındıktan sonra o tarihte yürürlüğe giren 1730 sayılı Yargıtay Kanununun 20 nci maddesi hükmünce durum, Yargıtay Başkanlık Divanında incelenerek söz konusu kararlar arasında içtihat uyuşmazlığı bulunduğu kabul edilmiş ve içtihadı birleştirme yoluna gidilmesine karar verilmiştir.

Yargıtay Kanununun 19 ncu maddesinin 7 nci bendi hükmü uyarınca Yargıtay Büyük Genel. Kurum, Birinci Başkanlık tarafından belli edilen 22.10.1973 Pazartesi günü saat 9.30 da Yargıtay Kanununun 29. ncu maddesini belli, edilen koşullara uygun olarak toplandı. Raportör üyenin konu hakkında raporu okunup gerekli açıklamalar yapıldı.

Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 202.1971 gün 1968-7-446-94 sayılı kararında, (14.08.1940 günlü ve 2/14177 sayılı kararname ile yürürlüğe konulan Toprak Dağıtım Yönetmeliğinin 1 nci maddesinde ziraat erbabına verilecek toprakların 2510 sayılı Kanunun 23 ve 2490 sayılı Kanunun 56 nci maddeleri hükümlerince borçlandırılmak yoluyla dağıtılacağı öngörüldüğü ve sonradan yürürlüğe giren 14.04.1940 günlü kararname hükümlerinin de aynı niteliği taşıdığı, olayda toprak dağıtım işlemi satış yoluyla yapılmayıp 2510 sayılı İskan Kanununda yazılı iskan ölçüleri göz önünde tutulmak suretiyle yapıldığı belirtilerek 5613 sayılı Kanunun 6 nci maddesi hükmünce 4753 sayılı Kanunun 27 nci maddesi göz önünde tutularak uyuşmazlığın toprak mahkemesinde çözümlenmesi gerektiği ve tapulama mahkemesine devri icap eden bir davanın bulunmadığı) kabul edildiği; 7 nci Hukuk Dairesinin 13.01.1972 günlü 9186/ 120, 9187/118, 9188/119 sayılı kararlarında da ayni içtihadın benimsendiği; Yargıtay 1 nci Hukuk Dairesinin 18.03.1949 gün ve 1888/1313 sayılı Kararında (Toprak Dağıtım Yönetmeliğinin uygulanmasında, 3667 sayılı Kanunun değiştirdiği 2510 sayılı Kanunun 23 ncu maddesinin ilgisi bulunmadığı) içtihat edildiği, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 05.05.1953 gün 21/20 sayılı kararında aynı görüşe yer verildiği; Yargıtay 7 inci Hukuk Dairesinin 03.04.1969 gün 1570/2745 sayılı ve 19.06.1969 gün 325.4/4960 sayılı ve benzeri kararlarında da (Toprak Dağıtım Yönetmeliklerinin iskan mevzuatın sayılmaması nedeniyle görevin genel mahkemeye ve dolayısıyla o yerde kadastro başladığından kadastro mahkemesine ait olacağının) kabul edildiği görülmüştür, incelenen bu kararlar karşısında Hukuk Genel Kurulunun kararlarıyla daire kararları ve 7 nci Hukuk Dairesinin ayrı ayrı