Dairesi: Büyük Genel Kurul
Esas No: 1966/4
Karar No: 1966/3
Karar Tarihi: 04.05.1966

(1412 S. K. m. 305, 406, 407, 408)

Dava: Gıyabi hükmün tebliği giderinin muhakeme giderine katılıp katılamayacağı hakkında Yargıtay Üçüncü Ceza Dairesinin 3.4.1965 gün ve 2018/2772 sayılı kararı ile Dördüncü Ceza Dairesinin 15.12.1965 gün ve 7944/8211 sayılı kararı arasında içtihat aykırılğı söz konusu olması dolayısiyla Birinci Başkanlığın 9.3.1966 gün ve 1116 sayılı yazısı ili (İçtihadı Birleştirme Ceza Bölümü Genel Kurulunca) işin bir karara bağlanması istenmiş, bu husustaki ilam örnekleri tevdi edilmiş bulunduğundan, ilamlar ve ilişikleri okundu, bahse konu ilamlar arasında içtihat aykırılığı olduğuna oybirliği ile karar verildikten sonra işin esası görüşüldü:

Karar: Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 406 ncı maddesinde (hükümler ve kararnamelerle tahkikatın düşmesine dair olan kararlar muhakeme masraflarının dahi kime tahmil olunacağına tayin eder. Masrafların miktarı ile iki taraftan birinin diğerine ödemesi lazım gelen paranın miktarını hakim veya reis tayin eder...), 407 nci maddesinde (mahkumiyet halinde hukuku amme davasının hazırlanması masrafları da dahil olmak üzere bütün masraflar mahkuma tahmil olunur...) diye yazılı bulunmuş, karşılıklı hakaret davası, şahsi davadan vazgeçme, şahsi dava üzerine beraat gibi hallerde muhakeme giderinin ne suretle ve kime yükleneceği bahsi geçen kanunun 410, 412, 413 ve diğer maddelerinde gösterilmiştir. Şu halde icabında giyabı hükmün tebliğe yalnız mahkumiyet halinde sanık için değil şahsi davacı ve hatta 414 üncü madde dolayisiyle müdahil için de bahse konudur. Diğer yönden Türk Ceza Kanununun 39 ve Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 408/2 nci maddeleri gereğince müşterek fail olmak üzere mahkum olanlar muhakeme masraflarından birbirine müteselsilen kefil olarak sorumlu oldukları gibi sanık hakkında ceza kararnamesi ile karar verilmiş Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 305 inci maddesinde yazılı olduğu üzere mahkumiyet kesin hükme ilişkin de olabilir.

Şu suretle giyabi hükmün tebliğe giderinin yükletilmesi gerek sanık, şahsi davacı, müdahil olmak bakımından, gerek hükmün beraat, mahkumiyet veya düşme gibi şekillerde sonuçlanması bakımından muhtelif safhalar arz eder. Bu durumda ilgili olarak kanun yollarından birine müracaat eden taraf, bu müracaatı geri almasından veya reddolunmasından ileri gelen giderleri ödemek zorunluluğunda bulunduğu ve kanun yoluna müracaat edenin talebi kısmen kabul olunmuş ise mahkeme münasip gördüğü veçchile giderleri taksim edeceği, 415 inci madde iktizasındandır. Şüphesiz kanun yoluna müracaat gıyabi hükümlerde bu hükmün tebliği ile mümkündür. Hükmün tebliğe dolayısiyla ve bundan sonra yapılacak işlemlerden doğan giderlerin yükletilmesi müracaat sonucunda verilecek kararlarda bahse konu olacaktır. Şu izahattan anlaşılacığı üzere hükümde ancak peşinen ödenen masrafların, diğer bir deyimle (tahakkuk etmiş) bulunan masrafların (posta masarafları dahil) hükmün sonucuna ve mezuuna göre tayin ve iras edilmesi gerekir. 406 ncı madde mevzuun