Dairesi: Büyük Genel Kurul
Esas No: 1940/36
Karar No: 1940/91
Karar Tarihi: 04.12.1940
(765 S. K. m. 81, 97)
Dava: 2330 sayılı Af Kanununun istisnaları gösteren 11. maddesinin (B) bendinde (Her hangi bir cürümden dolayı ikiden fazla mahkum olanlar) ibaresindeki mahkumiyet kelimesinin ifade eylediği manada hasıl olan tereddüt ve iştibaha ve Heyeti Umumiyeye tevdi olunan iki karar arasındaki mübayenete binaen bu kelimenin müeddasını tayin icap etmiştir. Mezkur (B) bendinin (Hırsızlıktan mükerrir ve diğer cürümlerden her hangi biriyle ikiden fazla mahkum olanlar) dan ibaret olan metnindeki hükümler tetkik edildiği zaman bunun iki fıkrayı ihtiva eylediği, birincinin hırsızlıktan mükerrir olanlara ve diğerinin her hangi bir cürümden ikiden fazla mahkum olanlara taalluk eylediği ve birinci fıkranın sarih olan medlulü mahalli tereddüt değilse de ikinci fıkradaki mahkumiyetin infaz edilmiş veya yalnız katileşmiş bir hükmü ifade edip etmediğinin muhtacı tavzih görülmekte olduğu anlaşılmaktadır. Af Kanununun istisnaları tayin eden mezkur 11. maddesinin her bendi muhtevasının bir asıldan inşiap eden hükümleri dairei şümulüne alması kanunun ahkamı umumiyesi arasındaki insicamı muhafazaten zaruri olmasına göre bu bendin de suç işlemekte teannüt ve ısrar eden kimseleri aftan mahrum etmek esasın