MAHKEMESİ : Kocaeli 4. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 13/06/2014
NUMARASI : 2014/438-2014/176

Davacı tarafından, 09.06.2014 gününde verilen dilekçe ile mirasçılık belgesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.06.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
_ K A R A R _
Dava; mirasçılık belgesi verilmesi isteğine ilişkindir.
Davacı M.. T.. (T.), hasımsız olarak açtığı dava dilekçesinde; murisi Ü.. T..'nın 22.12.2012 tarihinde öldüğünü, geriye mirasçı olarak davacı eşiyle birlikte müşterek çocuklarının kaldığını, ancak müşterek çocukları M..T.., Y.. T.. ve C.. T..'nın İstanbul 1. Sulh Hukuk Mahkemesi'nin 2013/821 Esas ve 2013/602 Karar sayılı ilamıyla murisin mirasını reddettiklerini, mirasçı olarak sadece davacı eşinin kaldığını belirterek muris Ü.. T..'ya ait mirasçılık belgesi verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne mirasın 4 pay kabul edilerek 1 payın davacı eşine, birer payının da çocukları M.., Y.. ve C..'a verilmesine, karar verilmiştir.
Hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Talep, mirası ret hususu gözetilerek mirasçılık belgesi verilmesine ilişkindir. Mirasçılık belgesi verilmesi hususu TMK'nın 598. maddesinde düzenlenmiştir. Mirasçılık belgesi, aksi ispat edilinceye kadar geçerli olan, adına düzenlenmiş bulunan kişi ve kişilerin mirasçılığı lehine bir karine oluşturur. Bu belge; muris ile mirasçıları arasındaki irs (soy) ilişkisini göstermesi yanında, mirasın (terekenin) mirasçılara intikalini de sağlayıcı bir işleve sahiptir.
Tüm bu nedenlerle; mirası reddeden (TMK.m.605/1) mirasçı veya mirasçılar varsa, düzenlenecek mirasçılık belgesinde, mirasçılık sıfatına sahip olan kişi veya kişiler ile miras paylarının gösterilmesi ve mirası ret durumuna işaret edilmekle yetinilmemesi; mirası ret nedeniyle, mirasçılık sıfatını kaybedenlerin ve bunların payının akıbetinin de (kime kalacağının) gösterilmesi gerekir. TMK'nun 611/1. maddesinde düzenlenen “ Yasal mirasçılardan biri mirası reddederse onun payı, miras açıldığı zaman kendisi sağ değilmiş gibi hak sahiplerine geçer...” hükmü uyarınca mirası reddedenlerin miras paylarının diğer mirasçılara intikal şekli kararda gösterilmelidir. Mahkemece, talep, nüfus kayıtları ve mirasçıların mirası ret kararı değerlendirilerek, mirası reddeden mirasçıların paylarının kime kalacağı hususunun açıkça gösterilmek suretiyle mirasçılık belgesinin düzenlenmesi gerekir. Bu bakımdan; verilen mirasçılık belgesinde yasal mirasçılar ile bunların miras paylarının gösterilmesi yerinde ise de; “mirası reddin hukuki sonuçlarının” düzenlenen mirasçılık belgesine yansıyacak şekilde gösterilmemiş olması hatalı olmuştur.
Somut olayda; muris Ü.. T..'nın 22.12.2012 tarihinde öldüğü ve geriye mirasçı olarak sağ eşi davacı ile birlikte müşterek çocukları M..T.., Y.. T.. ve C.. Ta..'nın kaldığı dosya içinde yer alan nüfus kayıtlarından anlaşılmaktadır. Ancak, mirasçılardan M.. T..., Y.. T.. ve C. T..'nın murise ait mirası reddettikleri İstanbul 1. Sulh Hukuk Mahkemesi'nin 2013/821 Esas ve 2013/602 Karar sayılı ilamından anlaşıldığına göre, yukarıda ayrıntılarıyla açıklandığı gibi, 4721 sayılı Kanun'un 613. maddesi gereği alt soyun tamamının mirası usulüne uygun olarak reddetmesi nedeniyle bu mirasçıların payının sağ kalan eşe (davacı) intikal ettirilmesi gerektiği, ret durumu yokmuş gibi yasal mirasçılar ve miras payları gösterildikten ve mirası reddeden mirasçılara işaret edildikten sonra, altsoy olarak yasal mirasçılar olan M.. T.., Y.. T.. ve C.. T.'nın mirası reddetmeleri nedeniyle muris Ü.. T..'nın yasal mirasçısı sıfatını kaybetmiş olduklarının ve altsoyunda başkaca mirasçı kalmadığından; bu durumda TMK'nun 613. maddesi uyarınca bunların miras payının sag kalan eş ve yasal mirasçı olan davacı M.. T.. (T.)'a intikal etmiş olmasına, böylece muris Ü.. T..'nın mirasının tamamen eşi M.. T.. (T.)'a ait olduğu belirtilerek kararın oluşturulması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacının temyiz isteminin kabulü ile hükmün, 6100 sayılı HMK'nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, HUMK'nun 440/III-1, 2, 3 ve 4. bentleri gereğince ilama karşı karar düzeltme yolu kapalı bulunduğuna, peşin harcın istek halinde davacıya iadesine, 14.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Full & Egal Universal Law Academy