Dairesi: 2. Vergi Dava Dairesi
Esas No: 2020/442
Karar No: 2020/483
Karar Tarihi: 27.10.2020



(2577 S. K. m. 45, 46)
 
İstemin Özeti: Dava, davacı banka tarafından, 2014 yılı işlemlerinin damga vergisi yönünden incelenmesi neticesinde düzenlenen 06.12.2019 tarih ve 2019-B-980/3 Sayılı vergi tekniği raporu done alınarak takdir komisyonu kararlarına istinaden 2014/1 ila 12 dönemlerine ilişkin olarak tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı damga vergilerinin kaldırılması istemiyle açılmıştır.
 
Trabzon Vergi Mahkemesi Hakimliğinin, 14.07.2020 tarih ve E:2020/159, K:2020/403 Sayılı kararı ile; Western Union ile davacı banka arasında imzalanan Uluslararası Temsilcilik Sözleşmesi kapsamında yapılan işlemlerde para göndericisi, alıcısı ve Western Union (bankalar) arasındaki hukuki ilişkinin havale ilişkisi olduğu, havalenin çifte yetkilendirme içeren tek taraflı bir hukuki işlem olduğu ve sözleşme olarak nitelendirilemeyeceği sonucuna varıldığından para göndericisi/alıcısı ile acente sıfatı ile işlemlere aracılık ettiği anlaşılan bankalar arasında düzenlenen para gönderme/alma formlarının sözleşme niteliğinde olduğu ve bu kapsamda 488 Sayılı Damga Vergisi Kanunu'nun (1) sayılı tablosunun I. Akitlerle ilgili kağıtlar başlıklı bölümünün A/1 bendi (mukavelenameler) kapsamında nispi oranda damga vergisine tabi olduğu ileri sürülerek davacı adına düzenlenen vergi tekniği raporu ve takdir komisyonu kararlarına istinaden 2014/1 ila 12 dönemlerine ilişkin olarak tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı damga vergilerinde hukuka uyarlık bulunmadığından davanın kabulüne, dava konusu bir kat vergi ziyaı cezalı damga vergisi tarhiyatlarının kaldırılmasına karar verilmiştir.
 
Davalı idare tarafından, davalı idarece, tarhiyatların zamanaşımına uğramadığı, davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda da ayrıntılı olarak açıklandığı üzere para gönderme/alma formlarının tek seferlik ödeme sözleşmesi niteliğinde olduğu ve 488 Sayılı Damga Vergisi Kanunu'na ekli (1) sayılı tablonun "I. Akitlerle ilgili kağıtlar" bölümünün A.1. fıkrası kapsamında nispi oranda damga vergisine tabi olduğu, banka şubelerinin beyan etmesi gereken damga vergilerinin beyan edilmediği, bu sebeple ilgili dönem matrahlarının re'sen takdiri ile re'sen tarh edilmesi gereken damga vergileri üzerinden vergi ziyaı cezası kesilmesi gerektiği, bu sebeple takdir komisyonu kararlarına istinaden vergi ziyaı cezalı damga vergisi tarhiyatları yapılarak davacıya tebliğ edildiği, yapılan işlemlerin usul ve yasaya uygun olduğu ileri sürülerek söz konusu kararın istinaf yolu ile incelenip kaldırılması istenilmektedir.
 
Savunmanın Özeti: Savunma dilekçesi verilmemiştir.
 
TÜRK MİLLETİ ADINA
 
Hüküm veren Samsun Bölge İdare Mahkemesi İkinci Vergi Dava Dairesi'nce; dosyadaki belgeler incelenip istinaf başvurusu hakkında gereği görüşüldü:
 
KARAR: 2577 Sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun "İstinaf" başlıklı 45. maddesinin 1. fıkrasında, idare ve vergi mahkemelerinin kararlarına karşı, başka kanunlarda aksine hüküm bulunsa dahi, mahkemenin bulunduğu yargı çevresindeki bölge idare mahkemesine başvurulabileceği; 2. fıkrasında, istinafın, temyizin şekil ve usullerine tabi olduğu; 3. fıkrasında, bölge idare mahkemesinin, yaptığı inceleme sonunda ilk derece mahkemesi kararını hukuka uygun bulursa istinaf başvurusunun reddine karar vereceği, karardaki maddi yanlışlıkların düzeltilmesi mümkünse gerekli düzeltmeyi yaparak aynı kararı vereceği; 4. fıkrasında, bölge idare mahkemesinin, ilk derece mahkemesi kararını hukuka uygun bulmadığı takdirde istinaf başvurusunun kabulüyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına karar vereceği, bu halde bölge idare mahkemesinin işin esası hakkında yeniden bir karar vereceği; 6. fıkrasında da, bölge idare mahkemelerinin 46. maddeye göre temyize açık olmayan kararlarının kesin olduğu hükme bağlanmıştır.
 
Dava dosyasının incelenmesinden, istinaf istemine konu kararın usul ve hukuka uygun olduğu ve istinaf başvurusunda ileri sürülen sebepler ile dosyada mevcut bilgi-belgeler kapsamında, ortada, kararın kaldırılmasını gerektiren nitelikte bir neden bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
 
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle, Trabzon Vergi Mahkemesi Hakimliği'nce verilen 14.07.2020 tarih ve E:2020/159, K:2020/403 Sayılı karar usul ve hukuka uygun olup kaldırılmasını gerektiren bir neden bulunmadığından, istinaf başvurusunun reddine, aşağıda dökümü yapılan 78,50 ? yargılama giderlerinin istinaf eden üzerinde bırakılmasına, posta ücreti avansından artan miktarın istinaf edene iadesine, 2577 Sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45/6. maddesi uyarınca kesin olmak üzere, 27/10/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi. (¤¤)


Full & Egal Universal Law Academy