Dairesi: 1. Vergi Dava Dairesi
Esas No: 2020/931
Karar No: 2020/1013
Karar Tarihi: 18.11.2020



(193 S. K. m. 94) (213 S. K. m. 11) (2577 S. K. m. 45)
 
İSTEMİN ÖZETİ: 2019/11'nci dönem muhtasar beyannamesi, ... ve ... üzerinden alınan reklam hizmetleri karşılığında ödenen faturalardan " Türkiye Cumhuriyeti ile İrlanda Arasında Gelir ve Sermaye Değer Artış Kazançları Üzerinden Alınan Vergilerde Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi Kaçakçılığına Engel Olma Anlaşması''nın 7.maddesi gereği %15 vergi kesintisi yapılmaması gerektiği ihtirazi kaydıyla verilerek, fazla ödenen gelir (stopaj) vergisinin kaldırılarak, iadesi istemiyle açılan davada; dava konusu olay ile mevzuat hükümleri ve Türkiye Cumhuriyeti ile İrlanda Arasında Gelir ve Sermaye Değer Artış Kazançları Üzerinden Alınan Vergilerde Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi Kaçakçılığına Engel Olma Anlaşması'nın maddeleri birlikte değerlendirildiğinde; davacı şirket tarafından, 193 sayılı Kanunun 94.maddesi kapsamında bulunanlardan internet ortamında reklam hizmeti alımında %15 stopaj kesintisi yapılacağı ancak, dar mükellef kurumdan alınan reklam hizmetinde ise, stopaj yükümlülüğünün olup olmadığının tespitinde, reklam veren kurumun mukim olduğu ülke ile yapılmış bir çifte vergilemeyi önleme anlaşması bulunup bulunmadığının, eğer anlaşma mevcut ise bu anlaşma hükümlerine göre stopaj yükümlülüğünün değerlendirilmesi gerektiği, olayda da davacı şirketin dar mükellef kurum olan ... ve ... şirketlerinden reklam hizmeti aldığı, reklam hizmetlerinin ticari bir faaliyet olduğu, Türkiye Cumhuriyeti ile anılan şirketlerin bağlı olduğu İrlanda arasında imzalanan çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmasının 7.maddesi uyarınca da, ticari kazançların, vergilendirilmesi yetkisinin, firmalar tarafından bir işyeri vasıtasıyla o devlette ticari faaliyette bulunulmadıkça, geliri elde eden bu firmaların mukimi olan devletlerde olduğu, yapılan anlaşma gereğince bir işyeri vasıtasıyla ülkemizde ticari faaliyette bulunmayan anılan bu şirketlerin reklam hizmetinden elde ettiği kazançların Türkiye'de vergilendirilemeyeceği ve dar mükellef kuruma ödeme yapan davacının stopaj yapmasını gerektiren bir durumun bulunmadığı sonucuna ulaşıldığından, dava konusu tahakkuk işleminde hukuka uygunluk bulunmadığı, nitekim İzmir Bölge İdare Mahkemesi 1. Vergi Dava Dairesinin 11.06.2020 tarih ve E:2020/185, K:2020/400, E:2020/408, K:2020/399, 18.06.2020 tarih ve E:2020/499, K:2020/474 sayılı kararlarının da bu yönde olduğu gerekçesiyle fazla tahakkuk ettirilen verginin kaldırılarak, davacı şirkete iadesine karar veren İzmir 2. Vergi Mahkemesi'nin 26/06/2020 tarih ve E:2019/1718, K:2020/561 sayılı kararının; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 11'inci maddesinin 7'nci fıkrası ile Cumhurbaşkanı'na verilen yetki çerçevesinde davacı şirket tarafından ... ve ... firmaları tarafından davacı şirkete verilen reklam hizmeti nedeniyle ödenen fatura bedelleri üzerinden tevkifat yapılmasının yasa gereği olduğu ileri sürülerek kaldırılması ve davanın reddine karar verilmesi istenilmektedir.
 
SAVUNMANIN ÖZETİ: Savunma verilmemiştir.
 
TÜRK MİLLETİ ADINA
 
Karar veren İzmir Bölge İdare Mahkemesi 1.Vergi Dava Dairesi'nce gereği görüşüldü;
 
Dava dosyası kapsamında yer alan bilgi ve belgeler dahilinde yapılan inceleme neticesinde, istinaf başvurusuna konu edilen, İzmir 2. Vergi Mahkemesi'nce verilen 26/06/2020 gün ve E:2019/1718, K:2020/561sayılı kararın, usul ve esas bakımından hukuka uygun olduğu sonucuna varılmıştır.
 
Açıklanan nedenle, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45/3. maddesine istinaden istinaf başvurusunun reddine, aşağıda dökümü yer alan 30,00 TL yargılama giderinin istinaf başvurusunu yapan taraf üzerinde bırakılmasına, yatırılan posta gideri avansından artan tutarın Mahkemesi'nce H.M.K'nun 333. maddesi uyarınca yatırana iadesine, 18/11/2020 tarihinde oybirliğiyle kesin olmak üzere karar verildi. (¤¤)


Full & Egal Universal Law Academy