Dairesi: 2. Vergi Dava Dairesi
Esas No: 2019/2837
Karar No: 2020/705
Karar Tarihi: 04.06.2020



(2577 S. K. m. 45, 46, 49) (2547 S. K. m. 36)

İSTEMİN ÖZETİ: Davacı tarafından, 2013 yılında elde ettiği gelirlerin serbest meslek kazancı olarak değil de ücret olarak nitelendirilmesi gerektiğinden bahisle Vergi İnceleme Raporu uyarınca 2013/1-12 dönemi için re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir vergisini ihtiva eden ihbarnamenin iptali istemiyle açılan davanın, "...davacının 2013 yılında ikinci el binek oto satışına ilişkin düzenlemiş olduğu serbest meslek makbuzu haricindeki tüm makbuzların ... Sağlık Hizmetleri ve Ticaret A. Ş. adına düzenlenmiş olması, davacının işverene tabi olarak sözleşme dahilinde çalışması, hastalara sunulan sağlık hizmetine ilişkin bedellerin tamamının hastane tarafından tahsil edilmesi, davacının ise elde etmiş olduğu gelirin serbest meslek kazancı olduğunu kanıtlayamaması hususları birlikte değerlendirildiğinde elde edilen gelirin ücret olarak nitelendirilerek iade alınan tutarın reddi suretiyle yapılan vergi ziyaı cezalı gelir vergisi tarhiyatında hukuka aykırılık bulunmadığı..." gerekçesiyle, reddi yönünde verilen İstanbul 7. Vergi Mahkemesi'nin 30/01/2019 tarih ve E:2018/2201, K:2019/221 Sayılı kararının, davacı tarafından, ... Üniversitesi Tıp Fakültesi Kalp ve Damar Cerrahisi bölümünde öğretim görevlisi olarak çalıştığı ve tam gün yasası olarak bilinen 2547 Sayılı Kanun'un 36/7. maddesi kapsamında kendisine izin verilen özel hastane ve vakıf üniversitesi hastanesinde çalışabildiği, bu zorunluluk kapsamında görev yapmakta olduğu vakıf üniversitesi ile kurumsal bir sözleşme yaptığı, bu sözleşme kapsamında elde ettiği geliri vergilendirmek maksadı ile mükellefiyet kaydı açtırdığı ve kazancını serbest meslek kazanç makbuzu ile belgelendirerek vergi dairesine beyan ettiği, olayın gerçek mahiyetinin araştırılmadığı ileri sürülerek, istinaf yoluyla kaldırılması ve davanın kabulüne karar verilmesi istenilmektedir.
 
CEVAP DİLEKÇESİNİN ÖZETİ: Cevap dilekçesi verilmemiştir.
 
TÜRK MİLLETİ ADINA
 
Hüküm veren İstanbul Bölge İdare Mahkemesi İkinci Vergi Dava Dairesi'nce; dosyadaki belgeler incelenip istinaf başvurusu hakkında gereği görüşüldü:
 
KARAR: 2577 Sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun "İstinaf" başlıklı 45. maddesinin 1. fıkrasında, idare ve vergi mahkemelerinin kararlarına karşı, başka kanunlarda aksine hüküm bulunsa dahi, mahkemenin bulunduğu yargı çevresindeki bölge idare mahkemesine başvurulabileceği; 2. fıkrasında, istinafın, temyizin şekil ve usullerine tabi olduğu; 3. fıkrasında, bölge idare mahkemesinin, yaptığı inceleme sonunda ilk derece mahkemesi kararını hukuka uygun bulursa istinaf başvurusunun reddine karar vereceği, karardaki maddi yanlışlıkların düzeltilmesi mümkünse gerekli düzeltmeyi yaparak aynı kararı vereceği; 4. fıkrasında, bölge idare mahkemesinin, ilk derece mahkemesi kararını hukuka uygun bulmadığı takdirde istinaf başvurusunun kabulüyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına karar vereceği, bu halde bölge idare mahkemesinin işin esası hakkında yeniden bir karar vereceği; 6. fıkrasında da, bölge idare mahkemelerinin 46. maddeye göre temyize açık olmayan kararlarının kesin olduğu hükme bağlanmıştır.
 
Dava dosyasının incelenmesinden, istinaf istemine konu kararın usul ve hukuka uygun olduğu ve istinaf başvurusunda ileri sürülen sebepler ile dosyada mevcut bilgi-belgeler kapsamında, ortada, kararın kaldırılmasını gerektiren nitelikte bir neden bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
 
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle, 2577 Sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45/3. maddesi uyarınca, istinaf başvurusunun reddine, aşağıda ayrıntısı gösterilen ve istinaf başvurusu aşamasında yapılan 169,20-TL tutarındaki yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına, davacı tarafından istinaf aşamasında fazladan yatırıldığı görülen 44,40-TL karar harcından 54,40-TL maktu karar harcının mahsubu sonucu kalan 10,00-TL harcın istemi halinde davacıya iadesine, artan posta avanslarının Mahkemesince yatıran tarafa iadesine, kararın taraflara tebliği için dosyanın Mahkemesine gönderilmesine, dava konusu tutar 2577 Sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 46/b bendinde düzenlenen parasal sınırı aşmadığından, aynı Yasanın 45/6. maddesi uyarınca kesin olarak, 04/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi. (¤¤)


Full & Egal Universal Law Academy