Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret (Dania) w dniu 5 grudnia 2014 r. – Caner Genc/Udlændingenævnet
(Sprawa C-561/14)
(2015/C 065/34)
Język postępowania: duński

Sąd odsyłający
Østre Landsret

Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Caner Genc
Strona pozwana: Udlændingenævnet

Pytania prejudycjalne
1)
Czy zasadę standstill zawartą w art. 13 decyzji Rady Stowarzyszenia nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia, dołączonej do podpisanego w dniu 12 września 1963 r. między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją lub zasadę standstill zawartą w art. 41 ust. 1 podpisanego w dniu 23 listopada 1970 r. protokołu dodatkowego zatwierdzonego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2760/72 (1) należy interpretować w ten sposób, że nowe, bardziej rygorystyczne warunki dostępu do instytucji łączenia rodzin w przypadku tych ich członków, którzy nie są aktywni gospodarczo – w tym małoletnich dzieci – i którzy chcą dołączyć do aktywnych gospodarczo obywateli tureckich, którzy mają miejsce zamieszkania i zezwolenie na pobyt w państwie członkowskim, są objęte obowiązkiem standstill, jeśli uwzględni się:
a)
wykładnię zasady standstill przyjętą przez Trybunał Sprawiedliwości UE w szczególności w wyrokach Derin (EU:C:2007:442); Dülger (EU:C:2012:504); Ziebell (EU:C:2011:809) (wielka izba) oraz Demirkan (EU:C:2013:583) (wielka izba),
b)
cel i treść układu z Ankary w wykładni przyjętej w szczególności w wyrokach Ziebell i Demirkan, uwzględniając przy tym:
—
okoliczność, że układ ten oraz związane z nim protokoły, decyzje itd. nie zawierają postanowień w przedmiocie łączenia rodzin, a także
—
okoliczność, że instytucja łączenia rodzin w ramach ówczesnej Wspólnoty, a obecnie – Unii, pozostawała zawsze uregulowana w prawie wtórnym (obecnie w dyrektywie 2004/38/WE (2), czyli dyrektywie o swobodnym przepływie)?
2)
Przy udzielaniu odpowiedzi na pytanie 1 Trybunał proszony jest o wskazanie, czy pochodne prawo do łączenia rodzin mogące przysługiwać członkom rodzin aktywnych gospodarczo oraz mających miejsce zamieszkania i pozwolenie na pobyt w państwie członkowskim obywateli tureckich ma zastosowanie w przypadku członków rodzin tureckich pracobiorców zgodnie z art. 13 decyzji nr 1/80, czy też prawo to znajduje zastosowanie jedynie w przypadku członków rodzin samozatrudniającego się obywatela tureckiego zgodnie z art. 41 ust. 1 protokołu dodatkowego?
3)
W przypadku udzielenia na pytanie 1 w związku z pytaniem 2 odpowiedzi twierdzącej Trybunał proszony jest o wskazanie, czy ustanowioną w art. 13 ust. 1 decyzji nr 1/80 zasadę standstill należy interpretować w taki sposób, że nowe ograniczenia, które są „uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego, […] właściwe do zapewnienia realizacji zasługującego na ochronę celu i nie wykracza[ją] poza to, co konieczne do jego osiągnięcia” są (z zastrzeżeniem względów określonych w art. 14 decyzji nr 1/80) zgodne z prawem?
4)
W przypadku udzielenia na pytanie 3 odpowiedzi twierdzącej Trybunał proszony jest o wskazanie:
a)
wytycznych, zgodnie z którymi należy przeprowadzać ocenę tych ograniczeń i tego, czy są one proporcjonalne; Trybunał proszony jest m.in. o wskazanie, czy należy przy tej ocenie stosować zasady takie same jak te ustanowione w orzecznictwie Trybunału dotyczącym łączenia rodzin w związku ze swobodnym przepływem obywateli UE znajdującym oparcie w dyrektywie o swobodnym przepływie (dyrektywie 2004/38) i postanowieniach traktatowych, czy też należałoby przeprowadzić ocenę innego rodzaju?
b)
jeżeli należałoby przeprowadzić ocenę innego rodzaju niż ta wynikająca z orzecznictwa Trybunału dotyczącego łączenia rodzin w związku ze swobodnym przepływem obywateli UE, Trybunał proszony jest o wskazanie, czy tą ocenę proporcjonalności należałoby przeprowadzić przyjmując za punkt wyjścia art. 8 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka, w którym jest mowa o prawie do poszanowania życia rodzinnego w rozumieniu orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, zaś w przeciwnym przypadku – jakie zasady należałoby przyjąć?
c)
Niezależnie od przyjętej metody przeprowadzania oceny:
czy przepis taki jak § 9 ust. 13 duńskiej ustawy o cudzoziemcach – zgodnie z którym warunkiem połączenia rodziny składającej się z mającego miejsce zamieszkania i pozwolenie na pobyt w Danii obywatela kraju trzeciego i jego małoletniego dziecka, w przypadku, gdy dziecko to i jedno z jego rodziców zamieszkuje w państwie pochodzenia lub w innym kraju, jest istnienie łączących to dziecko z Danią więzi tego rodzaju, że dają one podstawy do udanej integracji w tym kraju, bądź też ma ono możliwość stworzenia tego rodzaju więzi — może zostać uznany za ograniczenie, które „jest uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego, jest właściwe do zapewnienia realizacji zasługującego na ochronę celu i nie wykracza poza to, co konieczne do jego osiągnięcia”?
(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2760/72 dotyczące zawarcia Protokołu dodatkowego oraz Protokołu finansowego, podpisanych dnia 23 listopada 1970 r. załączonych do Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją i odnoszącego się do środków, które należy podjąć w celu ich wprowadzenia w życie, Dz.U. L 293, s. 1.
(2)  Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. L 158, s. 77.

Full & Egal Universal Law Academy