Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 26 września 2014 r. w sprawie T-630/13 DK Recycling und Roheisen GmbH przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 listopada 2014 r.
(Sprawa C-540/14 P)
(2015/C 026/26)
Język postępowania: niemiecki

Strony
Wnosząca odwołanie: DK Recycling und Roheisen GmbH (przedstawiciele: adwokaci S. Altenschmidt i P.-A. Schütter)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie
—
uchylenie wyroku z dnia 26 września 2014 r. w sprawie T-630/13 w zakresie, w jakim w pkt 2 sentencji tego wyroku skarga została oddalona w pozostałym zakresie;
—
uwzględnienie w całości żądania przedstawionego w pkt 1) skargi poprzez stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 decyzji Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady [(C/2013) 5666, 2013/448/UE (1) w zakresie, w jakim odmówiono w nim wpisania do wykazu instalacji objętych dyrektywą 2003/87/WE, zgłoszonych Komisji przez Niemcy zgodnie z art.11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE, instalacji wymienionych w załączniku I pkt A, oznaczonych kodami identyfikacyjnymi DE000000000001320 i DE-new-14220-0045, a także tymczasowych rocznych ilości odpowiadajacych uprawnieniom do emisji, jakie powinny zostać nieodplatnie przyznane tym instalacjom;
—
posiłkowo, uchylenie wyroku wskazanego w pkt 1 i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;
—
obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi zarzut naruszenia prawa Unii w rozumieniu art. 58 akapit pierwszy zdanie drugie hipoteza trzecia statutu Trybunału Sprawiedliwości. Naruszając prawa podstawowe oraz zasadę proporcjonalności Sąd uznał za zgodną z prawem Unii odmowę przez Komisję nieodpłatnego przyznania uprawnień do emisji na podstawie klauzuli nadmiernych trudności państwa członkowskiego. Zaskarżony wyrok narusza prawa, które wnosząca odwołanie wywodzi z art. 16 i 17 karty praw podstawowych.
W ramach podniesionego zarzutu wnosząca odwołanie utrzymuje, że w decyzji 2011/278/UE Komisja nie przewidziała, w uregulowaniach dotyczących nieodpłatnego przydziału uprawnień do emisji, żadnego środka, który zapewniałby w wystarczającym zakresie indywidualną ochronę praw podstawowych. Zgodnie z decyzją 2011/278/UE nieodpłatny przydział uprawnień do emisji dokonywany jest na podstawie standardowych elementów kalkulacji. W decyzji tej nie przewidziano jednak uregulowań, które umożliwiałyby nieodpłatny przydział dodatkowych uprawnień do emisji w sytuacji, gdy – wobec zastosowania standardowych elementów kalkulacji – przydział skutkuje w konkretnym przypadku powstaniem nadzwyczajnego obciążenia lub nadmiernych trudności.
Oddalenie skargi narusza przewidziane w karcie prawa podstawowe oraz zasadę proporcjonalności. Sąd ograniczył się do wzięcia pod uwagę typowego skutku obciążającego systemu handlu uprawnieniami do emisji i systemu przydziału uprawnień na podstawie decyzji 2011/278/UE. Wbrew orzecznictwu Trybunału Sprawiedliwości Sąd całkowicie zlekceważył wymaganą indywidualną ochronę praw podstawowych wnoszącej odwołanie.
(1)  Dz.U. L 240, s. 27.

Full & Egal Universal Law Academy