Askeri Yüksek İdare Mahkemesi 3. Daire 2013/1495 Esas 2014/270 Karar
Karar Dilini Çevir:
AskeriYüksekİdareMahkemesi
Dairesi: 3. Daire
Esas No: 2013/ 1495
Karar No: 2014 / 270
Karar Tarihi: 13.02.2014

(205 S. K. m. 26)

Davacı vekilini, 30 Mayıs 2013 tarihinde AYİM’de kayda geçen dava dilekçesinde özetle; Davacı hakkında Etimesgut Asker Hastanesinin 19.12.2012 tarihli raporu ile “koroner arter hastalığı” teşhisi konularak “TSK da görev yapamaz” kararı verildiğinden TSK dan ilişinin kesildiğini, davalı kuruma müracaat ederek maluliyet yardımı ödenmesini talep ettiğini, davalı kurumun genel uygulaması olduğu üzere müvekkili hakkında ek rapor tanzim ettirilmesi gerektiğini, ancak davalı kurumun ek rapor tanzim ettirmeksizin davacının talebini reddettiğini, tesis edilen bu işlemin hukuka aykırı olduğunu belirterek söz konusu işlemin iptaliyle, ödenmeyen OYAK tam ve daimi maluliyet yardımının yasal faiziyle ödenmesine karar verilmesini, yargılamanın duruşmalı yapılmasını talep ve dava etmiştir.

Dava dosyasında yer alan bilgi ve belgelerin incelenmesinden; davacının K.K.Tatb.Mrk.Klığı emrinde görev yaptığı sırada gönderildiği Etimesgut Asker Hastanesinde uzmanın gördüğü lüzum üzerine yapılan muayenesi sonucu düzenlenen 19.12.2012 tarih ve 17983 numaralı TSK Sağlık Raporu ile “TSK da görev yapamaz. Hastanın tıbbi tedavisi halen devam etmektedir.” kararı verildiği, bu karar üzerine başlatılan işlemler neticesinde TSK dan ilişiğinin sağlık nedeniyle kesildiği, davacının davalı kuruma müracaat ederek maluliyet yardımı ödenmesini talep ettiği, OYAK’ın 23.05.2012 tarih ve Sayı:Genel Müdür Yrd.Üye Hiz. 31214- 2013(Hiz.Sun.Yas.Yrd) sayılı yazısı ile, davacının durumunun 205 Sayıl OYAK Yasasının 26. Maddesinin gerektirdiği şartları sağlamadığından maluliyet yardımı yapılmasının mümkün olmadığından bahisle bu talebin reddedilerek 27.05.2012 tarihinde davacıya tebliğ edildiği, verilen bu re: cevabı üzerine süresi içinde işbu davanın, duruşmalı görülmesi istemiyle açıldığı anlaşılmıştır.

Taraflar arasındaki uyuşmazlık; davacıya 205 sayılı OYAK Kanunu 26/a maddesi kapsamında tam ve daimi maluliyet yardımı ödenip- ödenmeyeceği noktasındadır.

205 sayılı OYAK Kanununun tam ve daimi maluliyet yardımının düzenlendiği 26/a maddesi; "Maluliyet yardımı aşağıdaki hallerde ödenir:

a) Tam ve daimi malullük, üyelerden her hangi biri ister vazife dahil ister vazife harici olsun, her hangi bir kaza, hastalık ve sakatlık neticesinde bir işle meşgul olmak imkanından kati surette mahrum kaldığı heyeti sıhhiye raporu ile tebeyyün ettiği takdirde tam ve daimi malul addedilir.

Muvakkat ve kısmi malullük ile muvakkat hastalıklar tam ve daimi maluliyet mefhumunun haricindedir. Ancak, vücudun yarısının felci, iki kol veya iki bacağın, iki elin, iki ayağın ve iki gözün, bir kol ile bir bacağın, bir el ile bir ayağın tamamıyla kaybı, tedavisi gayrikabil daimi hastalıklarla gayrikabil tedavi olduğu heyeti sıhhiye raporu ile tebeyyün edip Kurumca da vazifeye devamına imkan olmadığı kabul edilen sair hastalıklar tam ve daimi hali olarak kabul edilir.

Hastalık sebebiyle yapılacak tam ve daimi maluliyet yardımı, maluliyet halinin tespitinden bir sene sonra ödenir.” hükmünü amirdir.

Tam ve daimi maluliyet yardımına hak kazanabilmek için üyelerden birisinin kaza, hastalık ve sakatlık neticesinde bir işle meşgul olmak imkanından kat’i suretle mahrum kalması ve tedavisi gayri kabil hastalığa duçar olması gerekmektedir.

Davacıya 20 Şubat 2014 tarihine duruşma günü verilerek, aynı zamanda Ara kararı ile davacı Gülhane Askeri Tıp Akademisi Komutanlığına sevk edilmiş, mevcut rahatsızlıklar nedeniyle davacının fikren ve bedenen bir işle meşgul olma imkanından kati suretle mahrum kalıp kalmadığı hususunda ek sağlık rapor tanzimi istenilmiştir. Davacı vekilinin 25.12.2013 tarihinde AYIM kayıtlarına giren dilekçesi ile duruşma talebinden vazgeçmesi üzerine verilen Ara kararı ile davanın duruşmasız olarak görümüne karar verilmiştir.

Davacının mahkemesinin 28 Kasım 2013 tarihli ara kararı ile sevk edildiği, GATA Sağlık Kurulunun dosya içerisinde bulunan 17.01.2014 tarih ve 940 sayılı ek raporunda; “Bedenen bir işle meşgul olma imkanından kat’i suretle mahrum kalmamıştır” kararı verilmiştir. Sağlık Kurulu tarafından davacının rahatsızlığı değerlendirilerek bir işle meşgul olmak imkanından kati suretle mahrum kalmadığı tespit edilmiştir. Tam ve daimi maluliyet yardımının ödenebilmesi için gerekli olan koşullardan birisi olan bir işle meşgul olma imkanından kesin olarak mahrum kalma gerçekleşmediğinden davacı hakkında tesis edilen işlemde hukuka aykırılık görülmemiştir.

Yukarıda açıklanan nedenlerle;

Yasal dayanaktan yoksun DAVANIN REDDİNE,

13 ŞUBAT 2014 tarihinde OYBİRLİĞİ ile karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy