AskeriYargıtay
Dairesi: Daireler Kurulu
Esas No: 2013/ 20
Karar No: 2013 / 18
Karar Tarihi: 07.03.2013

(1632 S. K. m. 66) (AYDK 17.06.2004 T. 2004/89 E. 2004/95 K.)

Daire ile Başsavcılık arasında ortaya çıkan uyuşmazlık, izin aşımı suçlarında temadinin hangi hâllerde kesileceğine ilişkindir.

Daire; yolculuğun sonunda ve fasıla bulunmaksızın katılmış olmak kaydıyla, birliğe katılmak üzere yola çıkılmış olduğu gün ve saatte izin aşımı kastının ortadan kalkacağı görüşünde iken,

Başsavcılık; temadinin yakalanmakla, kendiliğinden birliğine dönmekle veya suçun temadisini sona erdirmek maksadıyla asıl birliği dışındaki askerlik şubelerine, merkez komutanlıklarına, kabul ve toplanma merkezlerine, askeri hastanelere, emniyet birimlerine veya jandarma birliklerine katılmakla yahut benzeri resmi makamlara başvurmakla sona ereceği fikrindedir.

Talebi üzerine, iki gün yol süresi ve beş gün yıllık izin olmak üzere toplam yedi gün izin verilen sanık Bkm.Er F.D.’nin, 30.01.2012 tarihinde, saat 12.00'de Birliğinden çıkış yapmak suretiyle iznini kullanmaya başladığı, iznini Bursa’da geçiren sanığın, bu kez abisi aracılığıyla ilettiği talebi üzerine izninin 06.02.2012 tarihinden itibaren iki gün süreyle uzatıldığı, bu ek izin süresi de dikkate alındığında, 08.02.2012 günü saat 12.00'ye kadar Birliğine katılış yapması gerekirken, kendiliğinden Birliğine katıldığı 14.02.2012 tarihine kadar izin süresini geçirdiği, izin belgesindeki kayıttan ise, sanığın izin aşımının 14. 02.2012 tarihinde saat 16.00 itibarıyla sona erdiğinin kayıt altına alındığı anlaşılmaktadır.

Sanığın ek izin verilmesine ilişkin talebinin, Birliğine hangi gün ve saatte ulaşmış olduğu ve bu talebin hangi gün ve saatte kabul edildiğinin, Birliğinden ayrıldığı kabul edilen saati değiştirebileceği gözetilerek, bu hususta araştırma yapılmamış olmasının noksan soruşturma olarak nitelendirilmesi gerektiği ileri sürülmüş ise de; ek izin talebinin ancak kaçak durumuna düşülmeden önce birliğe iletilmesi gerektiği, ek izin talebine verilecek cevabın beklenirken, herhangi bir askeri alanda bulunmak zorunluluğunun olmaması birlikte değerlendirildiğinde, ek izin talebinde bulunmanın birliğe katılmak olarak kabul edilemeyeceği, dolayısıyla sanığa verilen ek izin nedeniyle ve iznin onaylanış saatine göre, yeni bir çıkış saati tanımanın izni veren amirin de yetkisinde olmadığı gibi, bu yönde bir kabulün iznin bütünlüğüne de aykırı olacağı değerlendirilerek, bu yönde bir araştırma yapılmamış olması eksiklik olarak görülmemiştir.

ASCK’nın 66/1-b maddesinde, izin alarak birliğinden ayrılanların, dönmeye mecbur bulundukları günden itibaren altı gün içerisinde özürsüz olarak dönmemeleri hâlinde cezalandırılacakları öngörülmüştür. İzin aşımı suçu, öngörülen şekliyle temadi eden suçlardan olup, genel kasıtla işlenebilmektedir.

Askeri Yargıtayın yerleşik uygulamalarında, izin aşımı suçu yönünden temadinin, kıtaya, herhangi bir askeri birlik ve kuruma veya resmi makamlara teslim olmak, yakalanmak veya asker kişi olma hâlinin hukuken ortadan kalkmasıyla sona ereceği, kabul edilmektedir. Askeri Yargıtay Daireler Kurulunun 17.06.2004 tarihli, 2004/89-95 Esas ve Karar; 16.06.1994 tarihli, 1994/61-63 Esas ve Karar; 18.05.1995 tarihli, 1995/50-50 Esas ve Karar; 14.06.2001 tarihli, 2011/61-62 Esas ve Karar; 29.05.2003 tarihli, 2003/56-53 Esas ve Karar sayılı kararları da bu doğrultudadır).

Sonunda birliğe katılmış olsa bile, yolculuğun herhangi bir aşamasında, birliğe katılmak yerine izin aşımını sürdürmeye karar vermesi de mümkün olan sanığın, yola çıktığı anda izin aşımının temadisini sonlandırmak mutlak iradesini taşıdığı söylenemeyeceğinden, Bursa’dan Ankara’ya doğru yolculuğa başladığı anda, izin aşımının temadisinin sona erdiği, sanığın altı gün içinde Birliğine katılmış olduğu, dolayısıyla atılı eylem nedeniyle yargılama yapmak görevinin yetkili Disiplin Mahkemesine ait olduğu yolundaki kabul yerinde görülmemiş, Daire kararının kaldırılmasına oyçokluğuyla karar verilmiştir. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy