AskeriYargıtay
Dairesi: 4. Daire
Esas No: 2017/ 41
Karar No: 2017 / 110
Karar Tarihi: 21.03.2017

(1632 S. K. m. 66) (5237 S. K. m. 50, 52, 62, 63)

Askeri Mahkemece; sanığın, 14.3.2008-24.3.2009 tarihleri arasında izin tecavüzü suçunu işlediği sabit görülerek, ASCK’nın 66/1-b ile TCK’nın 62, 50/a ve 52'nci maddeleri gereğince, 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş;

Bu hüküm; müdafi tarafından, uygulamaya yönelik sebepler ileri sürülerek, yasal süresi içinde temyiz edilmiştir.

Her ne kadar, daha önce, dosya hakkında Dairemizin 26.1.2017 tarihli, 2017/41-6 E.K. sayılı ara kararıyla bekletici mesele yapılması kararı verilmişse de, başka bir olaya ilişkin olarak Daireler Kurulunca 16.2.2017 tarihli, 2016/91 E., 2017/11 K. sayılı dosyada bekletici mesele yapılmaması kararı verildiği dikkate alınarak, dosyanın incelenmesine, ….'nın karşı oyu nedeniyle, oy çokluğuyla karar verilmiştir.

Yapılan incelemede:

Dosyada mevcut belge ve beyanlardan; sanığın, 18.2.2008 tarihinde, 20 gün izin ve 4 gün yol süresi ile izne gönderildiği, 20 gün izin ve 4 gün yol süresi sonunda en geç 13.3.2008 tarihinde saat 24.00’e kadar Birliğine katılması gerekirken katılmadığı, 24.3.2009 tarihinde yakalandığı, bu şekilde 14.3.2008-24.3.2009 tarihleri arasında izin tecavüzü suçunu işlediği anlaşılmıştır.

Bu itibarla, Askeri Mahkemece; kovuşturma evresinde, adli gözlem altına alınması suretiyle suç tarihlerinde askerliğe elverişli olduğu ve cezai ehliyeti tam olduğunun tespit edilmesinden sonra, karar yerinde gösterilen haklı ve inandırıcı gerekçelerle, yazılı olduğu şekilde, sanığa atılı suçun sübuta erdiğinin kabulüyle, atılı suçtan sanık hakkında asgari hadden ceza tayin edilip, takdiri indirim yapılmak ve cezası seçenek yaptırımlara çevrilmek suretiyle tesis edilen mahkûmiyet hükmünde usul ve esas yönlerinden herhangi bir hukuka aykırılık bulunmamakla hükmün onanmasına ve dolayısıyla, müdafiin temyiz sebeplerinin kabul edilebilir olmadığına karar verilmiştir.

Ayrıca, sanığın, 19.10.2015-21.10.2015 tarihleri arasında adli gözlem altında geçirdiği sürelerin TCK'nın 63'üncü maddesi gereğince hükmolunan hapis cezasından mahsubuna karar verilmesi gerekirken, söz konusu tarihlerin hükmolunan hapis cezasından mahsubuna karar verilmeksizin hüküm kurulması hukuka aykırı ise de; infaz hukukuna ilişkin olması nedeniyle hükmün özüne etkili olmayan ve Askeri Mahkemeden istenilecek bir karar ile düzeltilmesi her zaman mümkün olan bu hukuka aykırılığa işaretle yetinilmiştir.

Sonuç Ve Karar: Açıklanan nedenlerle;

Müdafiin kabule değer görülmeyen temyiz sebeplerinin, 353 sayılı Kanun’un 217/2’nci maddesi gereğince REDDİNE;

Usul ve esas yönlerinden hukuka uygun bulunan mahkûmiyet hükmünün ONANMASINA;

21.3.2017 tarihinde, tebliğnameye uygun olarak ve oybirliği ile karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy