AskeriYargıtay
Dairesi: 4. Daire
Esas No: 2016/ 182
Karar No: 2016 / 200
Karar Tarihi: 29.03.2016

(1632 S. K. m. 87, 130) (5237 S. K. m. 50, 52, 62)

Askeri Mahkemece;

Sanığın, 9.3.2013 tarihinde 23.00-01.00 saatleri arasında garaj nöbetçisi olduğu, ilgili emrin sanığa 8.3.2013 tarihinde tebliğ edildiği, olay günü Tabur Nöbetçi Subayı olan İs.Ütğm. A.Ö.'nün devriye görevini icra ettiği sırada sanığın nöbet yerinde olmadığını, koğuşunda yattığını tespit ettiği, İs.Ütğm. A.Ö.’nün sanığı yatağından kaldırarak nöbetine gitmesi hususunda emir verdiği, sanığın ise, uyanıp "kimse nöbete gitmiyor ki; nöbet pazartesi başlayacak" diyerek yatmaya devam ettiği, İs.Ütğm. A.Ö.'nün tekrar sanığı uyararak nöbete gitmesini emretmesine rağmen, sanığın cevap vermeyerek uyumaya devam ettiği, böylece emre itaatsizlikte ısrar suçunu;

16.3.2013 tarihinde yemekhanede kahvaltı dağıtımı yapılırken istihkakından fazla meyve suyu istediği, İs.Er B.K.'nin sanığa istihkakından fazlasını veremeyeceğini söylemesi üzerine, sanığın ısrar ederek malzeme dolabının kapağını açmaya çalıştığı, malzeme dolabının kapısının kilitli olması üzerine, ayağındaki botun ucuyla dolap camının alt kısmına vurarak camı kırdığı, kırılan camın eski bir binadan tedarik edilerek Birlik komutanlığınca taktırıldığı, olayla ilgili tutanak tutulduğu, böylece askeri eşyayı kasten tahrip etmek suçunu;

19.3.2013 tarihinde sabah içtimasına katılmadığının tespit edildiği, Tabur Nöbetçi Subayı olan İs.Ütğm. A.Ö.'nün emri üzerine sanığın koğuşunda uyuduğunun tespit edildiği, koğuşa giden İs.Ütğm. A.Ö.’nün sanığı uyandırtarak içtimaya katılması hususunda emir verdiği, sanığın kalkarak "kahvaltı yapmayacağım" diye cevap vererek yatmaya devam ettiği, İs.Ütğm. A.Ö. tarafından emir tekrar edilerek içtimaya katılması hususunda emir verilmesine rağmen sanığın içtimaya katılmadığı, olayla ilgili tutanak tutulduğu, böylece emre itaatsizlikte ısrar suçunu;

İşlediği, dosya içeriğindeki delillerden maddi vakıa olarak anlaşılıp sübuta ermektedir.

Askeri Mahkemece; sanığın suç tarihlerinde askerliğe elverişli ve cezai sorumluluğunun tam olduğu belirlendikten sonra, yasal ve yeterli gerekçeler gösterilmek suretiyle; eylemlerinin iki ayrı emre itaatsizlikte ısrar ve askeri eşyayı kasten tahrip etmek suçlarını oluşturduğu kabul edilerek, temel cezalarının emre itaatsizlikte ısrar suçları yönünden uygun gerekçelerle teşdiden, askeri eşyayı kasten tahrip etmek suçu yönünden uygun gerekçelerle alt sınırdan belirlenip, takdiri indirim yapılmak suretiyle mahkûmiyet hükümleri kurulmasında, hükmolunan hapis cezalarının alt sınırdan adli para cezalarına çevrilmesinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve erteleme hükümlerinin takdiren uygulanmamasında; usul, sübut, vasıf, takdir ve uygulama yönlerinden hukuka aykırılık bulunmadığından, mahkûmiyet hükümlerinin ayrı ayrı onanmasına karar verilmiştir.

Sanığın 3-4 Haziran 2013 tarihleri arasında adli müşahede de geçirmiş olduğu sürenin, cezasından mahsubuna karar verilmemesinin hatalı olduğuna işaret edilmiştir.

Sonuç: Açıklanan nedenlerle;

Müdafiin kabule değer görülmeyen temyiz sebeplerinin, 353 sayılı Kanun’un 217/2’nci maddesi gereğince REDDİNE;

Usûl ve esas yönlerinden hukuka uygun bulunan mahkûmiyet hükümlerinin ayrı ayrı ONANMASINA;

29.3.2016 tarihinde, tebliğnamedeki görüşe uygun olarak ve oybirliği ile karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy