(1632 S. K. m. 66) (353 S. K. m. 217)

Sanığın, 27.12.2014 tarihinde saat 8.00’de 7 gün süre ile dağıtım iznine gönderilmesi sonrası (Dz.8), en geç 3.1.2015 tarihinde saat 8.00’e kadar yeni Birliğine katılması gerekirken katılmadığı (Dz.9-11), 21.4.2015 tarihinde emniyet güçlerince yakalandığı (Dz.78), böylece 3.1.2015-21.4.2015 tarihleri arasında izin tecavüzü suçunu işlediği anlaşılmaktadır.

Maddi sorunların göreceli bir kavram olması ve izin aşımında geçirilen süre dikkate alındığında, ileri sürdüğü sebeplerin sanığın Birliğine dönmesini imkânsızlaştıran, önceden beklenilmesi mümkün olmayan, askerlik hizmetine tercih edilebilir nitelikte bir özür olmadığı açıktır.

Askeri Mahkemece; sanığın, izin tecavüzü suçunu işlediği sabit görülerek, karar yerinde gösterilen yasal, haklı ve inandırıcı gerekçelerle, kanunun öngördüğü cezanın alt sınırı esas alınmak, lehine takdiri indirim hükümleri uygulanmak ve yasal imkânsızlık nedeniyle hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasında, hapis cezasının ertelenmemesinde, kısa süreli hapis cezasının beher günü alt sınırdan takdir edilerek adli para cezasına dönüştürülmesinde, adli para cezasının da taksitlendirilerek yazılı olduğu şekilde cezalandırılmasına karar verilmiş olmasında bir hukuka aykırılık bulunmadığından, mahkûmiyet hükmünün onanmasına karar verilmiştir.

Sonuç: Açıklanan nedenlerle;

Sanığın kabule değer görülmeyen temyiz isteminin, 353 sayılı Kanun’un 217/2’nci maddesi gereğince REDDİNE;

Usul ve esas yönlerinden hukuka uygun bulunan mahkûmiyet hükmünün ONANMASINA; 29.3.2016 tarihinde, tebliğnamedeki görüşe uygun olarak ve oybirliği ile karar verildi. (¤¤)


Full & Egal Universal Law Academy