Askeri Yargıtay 2. Daire 2016/74 Esas 2016/106 Karar
Karar Dilini Çevir:
AskeriYargıtay
Dairesi: 2. Daire
Esas No: 2016/ 74
Karar No: 2016 / 106
Karar Tarihi: 03.02.2016


(1632 S. K. m. 66, 73) (5237 S. K. m. 50, 52, 62, 63) (353 S. K. m. 217, 254)

 

Askerî Mahkemece; sanığın 10.8.2012-19.9.2012 tarihleri arasında firar suçunu işlediği kabul edilerek, eylemine uyan ASCK’nın 66/1-a ve 73; TCK’nın 62, 50 ve 52’inci maddeleri uyarınca 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

 

Hüküm, sanık tarafından sebep gösterilmeden temyiz edilmiştir.

 

Tebliğnamede; hükmün onanması gerektiği yönünde görüş bildirilmiştir.

 

Yapılan incelemede; 10.8.2012 tarihinde … Hastanesine sevk edilen sanığın hastaneye gitmeyerek firar ettiği, bir süre firarda kalmasının ardından 19.9.2012 tarihinde kendiliğinden dönerek Birliğine katılış yaptığı, böylelikle 10.8.2012-19.9.2012 tarihleri arasında firar suçunu işlediği anlaşılmıştır.

 

Askerî Mahkemece; sanığın, tüm unsurları ile oluşan atılı suçtan yasal ve inandırıcı gerekçelerle alt sınırdan ceza tayin edilip, altı haftalık süre içerisinde kendiliğinden teslim olması nedeniyle cezasında kanuni ve müteakiben takdiri indirim uygulanarak cezalandırılmasında, hükmedilen kısa süreli hapis cezasının takdiren adli para cezasına çevrilmesinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve erteleme hükümlerinin uygulanmamasında; usul, sübut, vasıf, takdir ve uygulama yönlerinden hukuka aykırılık bulunmadığından, mahkûmiyet hükmünün onanmasına karar verilmiştir.

 

Kovuşturma aşamasında, Askeri Mahkemece çıkarılan yakalama kararına istinaden 23.1.2014 tarihinde yakalanarak …. 1’inci Sulh Ceza Mahkemesi tarafından sevk için tutuklanan sanığın 23.1.2014-6.2.2014 tarihleri arasında sevk için tutuklu olarak geçirdiği sürelerin, TCK’nın 63’üncü maddesi gereğince, cezasından mahsup edilmesi gerekirken mahsup edilmemiş olmakla birlikte, bu noksanlığın 353 sayılı Kanun’un 254’ncü maddesi gereğince infaz sırasında alınacak bir kararla giderilmesi mümkün olduğundan, bu hususa işaret edilmekle yetinilmiştir.

 

Sonuç Ve Karar: Açıklanan nedenlerle;

 

Sanığın kabule değer görülmeyen temyiz isteminin, 353 sayılı Kanun’un 217/2’nci maddesi gereğince REDDİNE;

 

Usul ve esas yönlerinden hukuka uygun bulunan mahkûmiyet hükmünün ONANMASINA;

 

3.2.2016 tarihinde, tebliğnamedeki görüşe uygun olarak, oybirliği ile karar verildi. (¤¤)


Full & Egal Universal Law Academy