(1632 S. K. m. 66) (5237 S. K. m. 50, 52, 62)

Askeri Mahkemece; sanığın, 7.10.2013-1.1.2014 tarihleri arasında, izin tecavüzü suçunu işlediği kabul edilerek, ASCK’nın 66/1-b, TCK’nın 62, 50/1-a ve 52’nci maddeleri uygulanmak suretiyle altı bin Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, cezanın aylık taksitler hâlinde ve yirmi dört eşit taksitte tahsiline, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi hâlinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve cezanın ertelenmesine yer olmadığına karar verilmiştir.

Hüküm, sanık tarafından, zorunlu olarak izin tecavüzünde bulunduğu, cezayı ödeyecek imkanının bulunmadığı ileri sürülerek temyiz edilmiştir.

Tebliğnamede, hükmün onanmasına karar verilmesi gerektiği yönünde görüş bildirilmiştir.

Yapılan incelemede; … Devlet Hastanesinin 5.9.2013 tarihli raporu ile otuz gün yatak istirahatinin uygun görülmesi ve bu raporun … Asker Hastanesince onaylanması üzerine Birliğinden ayrılan sanığın, dönüş için memleketi … ile Birliğinin bulunduğu … arasında iki gün dönüş yol süresi de tanındığında en geç 6.10.2013 tarihi nihayetine kadar Birliğine katılması gerekirken katılmadığı, Bakanlar Kurulu’nun 21.10.2013 tarihli, 2013/5501 sayılı kararı uyarınca, askerlik süresinin 1.1.2014 tarihinden itibaren on iki aya indirilmesi nedeniyle, 1.1.2014 tarihinde terhis edildiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır.

Askeri Mahkemece, bilirkişi marifetiyle cezai ehliyetinin tam ve askerliğe elverişliliğinin tespiti açısından gözlem altına alınmasına gerek olmadığı saptanan, izin süresi sonunda birliğine katılmasını engelleyen veya güçleştiren bir özre sahip bulunmayan, izin tecavüzü suç kastını ortadan kaldıracak bir durum ve zaruret içinde kalmayan sanığın, tüm unsurları ile oluşan atılı suçtan, karar yerinde gösterilen yasal ve inandırıcı gerekçelerle, yazılı olduğu şekilde cezalandırılmasına karar verilmesinde, dosya kapsamına uygun olarak gösterilen gerekçelerle sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve hapis cezasının ertelenmesine karar verilmemesinde hukuka aykırılık görülmediğinden, sanığın kabule değer görülmeyen temyiz sebeplerinin reddi ile mahkûmiyet hükmünün onanmasına karar verilmiştir.

Sonuç Ve Karar: Açıklanan nedenlerle;

Sanığın, kabule değer görülmeyen temyiz sebeplerinin, 353 sayılı Kanun’un 217/2’nci maddesi gereğince REDDİNE,

Usul ve esas yönlerinden hukuka uygun bulunan mahkûmiyet hükmünün ONANMASINA,

23.3.2016 tarihinde, tebliğnamedeki görüşe uygun olarak, oybirliği ile karar verildi. (¤¤)


Full & Egal Universal Law Academy