(5271 S. K. m. 39, 223) (353 S. K. m. 205, 217) (AYDK 26.01.2006 T. 2006/21 E. 2006/20 K.)

Temyiz davasının açılabilmesi için gerekli olan “süre” ve “istek” koşullarının birlikte gerçekleşmesi gerekmektedir.

Süre koşulu, temyiz talebinin tefhim/tebliğ tarihinden itibaren yasal süresi içerisinde yapılmasını ifade etmektedir. Bu süre, 353 sayılı Kanun'un 209/1'inci maddesine göre, bir haftadır. CMK'nın 39/2'nci maddesine göre de bu bir haftalık süre, tebligatın yapıldığı günün, son haftada isim itibariyle karşılığı olan günün mesai bitiminde sona ermektedir. Yokluğunda verilen beraat hükmünün, sanığa 30.06.2015 tarihinde tebliğ edilmiş olduğu ve sanığın da temyiz dilekçesini aynı gün verdiği gözetildiğinde, sanığın süresi içerisinde temyiz dilekçesini verdiği anlaşılmaktadır. İstek koşulu ise, temyiz iradesinin açık bir şekilde ortaya konulmasını ifade etmektedir.

İstek koşulu ise, temyiz iradesinin açık bir şekilde ortaya konulmasını ifade etmektedir.

Sanık temyiz dilekçesinde, cezalandırılmamasına karar verilmesine rağmen, verilen cezanın ağır olduğunu ve bu cezayı ödeyecek gücü bulunmadığını ifade etmiştir. Temyiz dilekçesinin içeriğinden, sanığın beraat hükmünü temyiz etmediği, temyizinin ceza olarak algıladığı ve saklı tutulan kantin zararına yönelik olduğu anlaşılmaktadır.  Bu nedenle, beraat hükmüne yönelik olarak istek koşulunun gerçekleşmediği sonucuna varılmıştır.

353 sayılı Kanunun 217/1’inci maddesi; “Askeri Yargıtay, temyiz isteminin süresi içinde yapılmadığını veya hükmün temyiz edilemez olduğunu veya temyiz edenin buna hakkı olmadığını görürse, temyiz istemini reddeder.” hükmünü içerdiğinden, öncelikle kantin zararının saklı tutulmasına ilişkin kararın temyiz edilebilir nitelikte olup olmadığının belirlenmesi gerekmektedir.

Tazmin hükmü niteliğinde bulunmayan kantin zararının saklı tutulmasına ilişkin kararların, 5271 sayılı  CMK’nın 223/1’inci  maddesi  kapsamında  hüküm  olmaması nedeniyle, 353 sayılı Kanunun 205/1’inci maddesi gereğince, tek başına temyizi mümkün değildir (Askeri Yargıtay Daireler Kurulunun 26.01.2006 tarihli ve 2006/21-20 E.K., Dairemizin 15.05.2013 tarihli ve 2013/803-778 E.K., 11.04.2012 tarihli ve 2012/479-468 E.K., Askeri Yargıtay 2’nci Dairesinin 20.04.2011 tarihli ve 2011/301-299 E.K., Askeri Yargıtay 3’üncü Dairesinin 27.01.2015 tarihli ve 2015/69-63 E.K., 02.10.2012 tarihli ve 2012/1098-978 E.K. ve Askeri Yargıtay 4’üncü Dairesinin 24.06.2008 tarihli ve 2008/1380-1373 E.K.  ve 13.02.2007 tarihli ve 2007/205-201 E.K. sayılı ilamları da aynı doğrultudadır).

Bu nedenlerle, ihmal suretiyle görevi kötüye kullanma suçundan beraat hükmüne bağlı olarak verilen; “Olayda meydana gelen 4.062,85 TL. kantin zararının takip ve tahsili hakkının 353 sayılı Kanun’un 16’ncı maddesi gereğince saklı tutulmasına,” dair kararın tek başına temyizi mümkün olmadığından, 353 sayılı Kanunun 205/1 ve 217/1’inci maddeleri gereğince, sanığın temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.

SONUÇ VE KARAR: Açıklanan nedenlerle;

Sanığın yerinde görülmeyen temyiz isteminin, 353 sayılı Kanunun 217/1’nci maddesi gereğince,  kararın temyiz edilemez olması noktasından REDDİNE,

Tebliğnameye uygun olarak, 24.02.2016 tarihinde, oybirliğiyle karar verildi. (¤¤)


Full & Egal Universal Law Academy