AskeriYargıtay
Dairesi: 1. Daire
Esas No: 2006/ 923
Karar No: 2006 / 908
Karar Tarihi: 24.05.2006

(1632 S. K. m. 47/A, 66, 73, Ek m. 8) (5237 S. K. m. 50, 62) (647 S. K. m. 4)

İzin tecavüzü suçundan sanık terhisli Top.Er Veli Burak BAŞKAYA hakkındaki KTBK. K.lığı Askeri Mahkemesinin 18.10.2005 tarih ve 2005/112-583 sayılı mahkûmiyet hükmünün, sanık tarafından süresinde temyiz edilmesi üzerine, Askeri Yargıtay Başsavcılığının 15.05.2006 tarih ve 2006/3144 sayılı onama görüşünü içeren tebliğnamesi ekinde Dairemize gönderilen dava dosyası üzerinden yapılan temyiz incelemesi sonunda;

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:

Askeri Mahkemece; sanığın, 14.02.2004-22.02.2004 tarihleri arasında kendiliğinden dönmekle sona eren izin tecavüzü suçunu işlediği sabit görülerek ASCK’nın 66/1-b, 73 ve 5237 sayılı TCK’nın 62/1 maddeleri uygulanıp sonuç olarak 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği,

Bu hükmün sanık tarafından polis olan babasının açığa alınması ve bilahare başka bir ile tayin edilmesi nedeniyle yalnız ve parasız kalan ailesinin yanından ayrılamadığını, askere gelmeden önce yaptığı oto galericiliği işinden elinde kalan araçları da satamadığını, babasının rahatsızlanmasının da gecikmesine neden olduğunu, izni bittiğinde babasının Tb.Komutanını arayarak elverişsiz yol koşulları nedeniyle gecikme durumu olabileceğini söylediğini, hakkındaki cezanın 5237 sayılı TCK’nın 50’nci maddesi uyarınca kaldırılmasını belirten bir dilekçeyle temyiz edildiği,

Tebliğnamede, mahkûmiyet hükmünün onanması yönünde görüş bildirildiği, anlaşılmaktadır.

Yapılan incelemede; sanığın Kıbrıs 39’uncu P.Tüm.Top.A.2’nci K/M Top.Taburunda askerlik hizmetini yaparken, 25.01.2004 tarihinde Babaeski adresinde geçirmek üzere 6 gün yol süresiyle birlikte toplam 20 gün(14+6) süreyle izne gönderildiği, izne saat 08.00’de ayrılan ve aynı gün İstanbul Atatürk Hava Limanından Yurda giriş yapan sanığın, izin belgesinde belirtilen saat itibarıyla en geç 14.02.2004 günü saat 08.00’e kadar Birliğine dönmesi gerekirken, izin sonunda dönmeyip bir süre izin tecavüzünde kaldıktan sonra 21.02.2004 günü 21.30’da Atatürk Hava Limanından kalkan KTHY Uçağı ile KKTC’ye gelip 22.02.2004 günü saat 15.30’da kendiliğinden Birliğine katıldığı anlaşılmaktadır.

Mahkemece yapılan araştırma sonucu, sanığın Babaeski’de polis olarak görev yapan babasının 12.12.2003 tarihinde açığa alınıp 28.01.2004 tarihinde göreve iade edildiği, göreve iade edildiği gün tayin edildiği Kastamonu İline gitmek üzere ilişiğinin kesilip 12.02.2004 tarihinde yeni görev yerinde göreve başladığı ve 19.02.2004 günü 30 gün izne ayrıldığı, atama görmesine karşın Babaeski’deki polis lojmanlarında oturmayı sürdürdükleri, adı geçenin sanığın ileri sürdüğü şekilde izinli olarak geldiği Babaeski’de bulunurken Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde ve İstanbul Cerrahpaşa Hastanesinde tedavi görmediği, 14-20 Şubat 2004 tarihleri arasında KTHY’nin İstanbul-Ercan Hava Meydanları arasında tarifeli ve ek seferlerini düzenli olarak yapıp elverişsiz hava koşulları nedeniyle iptal edilen sefer olmadığı belirlenmiş olup, bu durumun izinde oluşan ve izinden dönmeyi olanaksız kılan beklenmedik bir olgu niteliğinde bulunmaması nazara alındığında, sanığın izinden dönmeme konusunda gösterdiği sübjektif nitelikteki mazeretlere Mahkemece itibar olunmaması isabetli olup, sanığın aynı yöndeki temyiz nedenlerinin reddine karar verilmiştir.

İzin sonu katılmamasını haklı gösterecek yasal bir mazereti bulunmayan sanığın, suç kastı ile hareket edip izinden 6 gün içinde dönmeyerek ASCK’nın 66/1-b maddesinde yazılı tanıma uygun izin tecavüzü suçunu işlediği anlaşıldığından, Mahkemece yerinde ve uygun gerekçelerle savunmaya itibar olunmayarak suçun sübutunu kabul ve vasfını tayinde, asgari hadden ceza tayininde, usûl ve uygulamada, sırf askeri suç niteliğinde olan izin tecavüzü suçundan dolayı gerek 647 sayılı Kanunun 4/son maddesi ve gerekse ASCK'nın Ek-8’inci maddesi hükmü uyarınca cezanın 5237 sayılı TCK’nın 50’nci maddesi uyarınca seçenek yaptırımlara çevrilmesinin ve ASCK’nın 47/A ve Ek-8’inci maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesinin kanuni imkânsızlığı nazara alınarak bu yönde bir uygulama yapılmamasında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın yerinde görülmeyen temyizinin reddi ile mahkûmiyet hükmünün onanmasına karar verilmiştir.

SONUÇ VE KARAR: Yukarıda açıklanan nedenlerle;

Sanığın yerinde görülmeyen temyizinin 353 sayılı Kanunun 217/2’nci maddesi gereğince REDDİNE,

Usûl ve esas yönünden Kanuna uygun bulunan mahkûmiyet hükmünün ONANMASINA,

Tebliğnameye uygun olarak, 24.05.2006 tarihinde, oybirliğiyle karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy