AskeriYargıtay
Dairesi: 1. Daire
Esas No: 2006/ 878
Karar No: 2006 / 863
Karar Tarihi: 17.05.2006

(1632 S. K. m. 66) (765 S. K. m. 59)

İzin tecavüzü suçundan sanık P. Er Günay SİNEKÇİ hakkındaki 3’ncü Kolordu Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 11.10.2005 tarih ve 2005/399-467 sayılı mahkumiyet hükmünün sanık tarafından yasal sürede temyizi üzerine, Başsavcılığının 08 Mayıs 2006 tarih ve 2006/2952 sayılı hükmün onanması görüşünü içeren tebliğnamesi ekinde gelen dava dosyası incelendi.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:

YARGILAMA AŞAMALARI

HÜKÜM I: Askeri Mahkemece; sanığın unsurları itibariyle oluşmayan izin tecavüzü suçundan beraetine karar verilmiştir (Dz.73).

TEMYİZ I: Bu hükmün Adli Müşavir tarafından temyiz edilmesi neticesinde, incelemeyi yapan Askeri Yargıtay 1 nci Dairesinin 29.12.2004 gün ve 2004/1467-1466 E.K. sayılı ilâmı ile hükmün noksan soruşturma yönünden bozulmasına karar verilmiştir (Dz.83-84).

HÜKÜM II: Askeri Mahkemece bozmaya uyulup, bozma gerekleri yerine getirildikten sonra sanığın, 12.05.2003-22.05.2003 tarihleri arasında yakalanmakla sona eren izin tecavüzü suçunu işlediği kabul edilerek, eylemine uyan ASCK’nın 66/1-b ve TCK’nın 59/2 nci maddeleri gereğince sonuç olarak on ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir (Dz.143).

TEMYİZ II: Bu hüküm sanık tarafından süresinde, sebep gösterilmeksizin temyiz edilmiştir (Dz.150).

TEBLİĞNAME:

Tebliğnamede ise, yasaya uygun olan hükmün onanması yönünde görüş bildirilmiştir.

YAPILAN İNCELEMEDE:

Sanığın askerlik hizmetini yaptığı İstanbul’daki Birlik Komutanlığınca 02.05.2003 tarihinde 10 gün süre ile memleketi Edirne’ye izne gönderildiği (Dz.8), bu izninden 12.05.2003 tarihinde dönüp birliğine katılması gerekirken katılmayarak izin tecavüzünde bulunduğu, 23.05.2003 tarihinde başka bir suçtan yakalanıp tutuklandığı ve asker olduğunu görevlilere bildirdiği(Dz.3), bu suretle 12.05.2003-23.05.2003 tarihleri arasında izin tecavüzünde bulunduğu maddi vakıa olarak anlaşılmaktadır.

Sanığın daha önce gönderildiği 01.02.2003 - 13.02.2003 tarihleri arasındaki izninde 2 günlük yol süresi tanındığından (Dz.10) bu izninde yol süresi tanınması mümkün değildir.

Sanığın kardeşine bakacak başka erkek kardeşinin ve amcasının bulunduğu anlaşıldığından (Dz.58, 130), bu yöndeki savunmalarına gerekçeli hükümde belirtilen sebeplerle itibar edilmemesinde, karar yerinde gösterilen yasal, haklı ve inandırıcı gerekçelerle yazılı olduğu şekilde sanık hakkında müsnet suçtan alt sınırdan ceza tayin edilip, takdiri hafifletici sebepler göz önünde bulundurularak cezasından gerekli indirim yapılmak suretiyle mahkumiyetine karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.

Ancak hükmün verildiği 11.10.2005 tarihinde yürürlükte olmayan 765 sayılı TCK’nın 59’ncu maddesinin uygulanması yasaya aykırı bulunup hükmün bozulmasına karar verilmiş, ancak bozma sebebi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması yoluna gidilmiştir.

SONUÇ VE KARAR: Açıklanan nedenlerle;

Sanığın temyizine atfen ve resen mahkumiyet hükmünün 353 sayılı Kanunun 221/1’inci maddesi gereğince BOZULMASINA, hükmün takdiri indirime ilişkin bölümünün 5237 sayılı yeni Türk Ceza Kanunun 62’nci maddesi gereğince takdiri indirim uygulanarak cezasından 1/6 oranında indirim yapılmasına şeklinde gösterilerek 353 sayılı Kanunun 220/2-H maddesi gereğince hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,

Sonuçta tebliğnameye uygun olarak 17.05.2006 tarihinde oybirliğiyle karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy