Askeri Yargıtay 1. Daire 2006/771 Esas 2006/737 Karar
Karar Dilini Çevir:
AskeriYargıtay
Dairesi: 1. Daire
Esas No: 2006/ 771
Karar No: 2006 / 737
Karar Tarihi: 26.04.2006

(1632 S. K. m. 87) (5237 S. K. m. 62) (353 S. K. m. 217)

Emre itaatsizlikte ısrar suçundan sanık Top.Er Veysel AKTÜRK hakkında 9 uncu Mot.P.Tug. K.lığı Askeri Mahkemesince verilen 08.11.2005 gün ve 2005/1235-753 sayılı mahkûmiyet hükmünün sanık tarafından süresinde temyizi nedeniyle, dava dosyası Başsavcılığın onama görüşünü içeren 18.04.2006 tarih ve 2006/2547 sayılı Tebliğnamesi ekinde Dairemize gelmekle incelendi;

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:

Askeri Mahkemece; sanığın, emre itaatsizlikte ısrar suçundan dolayı ASCK'nın 87/1, TCK'nın 62/1 inci maddeleri uyarınca sonuç olarak 25 gün hapis cezası ile mahkûmiyetine karar verilmiştir.

Anılan karar sanık tarafından sebepsiz temyiz edilmiştir.

Tebliğnamede, hükmün onanması yönünde görüş bildirilmiştir.

Dosyanın incelenmesinden; sanığa, birliğe cep telefonu getirmenin yasak olduğuna ilişkin emrin tebliğ edilmesine rağmen, 01.08.2005 tarihinde birlik içerisinde cep telefonu bulundurduğu tesbit edilmiştir.

Askeri Ceza Kanunun 87/1’inci madde birinci cümlesinde yazılı emre itaatsizlikte ısrar suçunun oluşabilmesi için, amir tarafından verilmiş bir emrin bulunması, emrin konusunun hizmete ilişkin olması, bu hizmet emrinin suçun faili olan ast yönünden özelleştirilerek somut hale getirilmesi ve fail astın emre itaatsizlikte ısrar kastıyla hareket ederek emri hiç yapmaması gerekmektedir. Dava konusu olayda amirin kışlada cep telefonu bulundurulması ve kullanılmasının yasaklanmasına ilişkin emrinin emniyet, istihbarata karşı koyma, sabotaj ve saldırı, kazaları önleme, gizlilik, disiplin ve moral konuları esas alınmak suretiyle ve bu konularda doğabilecek zaaf ve tehlikeleri önlemek amacıyla düzenlenmiş bir hizmet emri olduğunda kuşku bulunmayıp; bu düzenleme ile haberleşme hürriyetinin özüne dokunulmamış, güvenlik gerekleriyle sadece haberleşme araçlarından biri olan cep telefonunun kışla içinde kullanılması yasaklanmıştır.

Açıklanan nedenlerle, sanığın kendisine tebliğ olunarak malûm ve muayyen hale getirilmiş hizmet emrini hiç yapmayarak 4551 sayılı Kanunla değişik ASCK’nın 87’nci maddesinin 1’inci fıkrasının birinci cümlesinde yazılı tanıma uygun fiili suç kastıyla hareket ederek yapmak suretiyle emre itaatsizlikte ısrar suçunu işlediği sabit olup, Askeri Mahkemenin yerinde ve uygun gerekçelerle suçun sübutunu kabulde, suç vasfını tayinde, asgari hadden tayin edilen hapis cezasının takdiri tahfif sebebiyle indirilmesinde, usûl ve uygulamada kanuna aykırılık görülmediğinden hükmün onanmasına karar verilmiştir.

Üye Dz.Hâkim Albay Ramazan ŞAFAK sanığın eyleminin disiplin tecavüzü teşkil ettiği, yaptırımının disiplin cezası olduğu, emrin askeri hizmete ilişkin olmaması nedeniyle Emre itaatsizlikte ısrar suçunun oluşmadığı görüşü ile çoğunluk görüşüne katılmamıştır.

SONUÇ VE KARAR: Yukarıda açıklanan nedenlerle;

Sanığın yerinde görülmeyen temyiz isteminin, 353 sayılı Kanunun 217/2 nci maddesi uyarınca REDDİNE;

Usûl ve kanuna uygun bulunan mahkûmiyet hükmünün ONANMASINA;

Tebliğnameye uygun olarak, Üye Dz.Hâkim Albay Ramazan ŞAFAK’ın karşı oyu ile ve oyçokluğu ile 26.04.2006 tarihinde karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy