AskeriYargıtay
Dairesi: 1. Daire
Esas No: 2006/ 703
Karar No: 2006 / 677
Karar Tarihi: 19.04.2006

(5237 S. K. m. 29, 62) (1632 S. K. m. 47, 85, 91, Ek m. 8)

Üste fiilen taarruz ve üste hakaret suçlarından sanık terhisli Mu.Er Ahmet KARAKAŞ hakkında Genelkurmay Başkanlığı Askeri Mahkemesince verilen 11.11.2005 gün ve 2005/252-247 sayılı mahkûmiyete ilişkin hükümlerin sanık tarafından yasal süresi içinde sebep gösterilerek temyiz edilmesi üzerine, dava dosyası Askeri Yargıtay Başsavcılığının hükümlerin onanması görüşünü içeren 10.04.2006 gün ve 2006/2309 sayılı tebliğnamesi ekinde Dairemize gönderilmekle incelendi.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:

Askeri Mahkemece, sanığın 26.03.2005 tarihinde;

1. Üste fiilen taarruz suçunu işlediği kabul edilerek eylemine uyan ASCK'nın 91/1 (az vahim hâl), 5237 sayılı TCK'nın 29 ve 62/1’inci maddesi uyarınca bir ay yirmi gün hapis cezası ile cezalandırılmasına;

2. Üste hakaret suçunu işlediği kabul edilerek eylemine uyan ASCK'nın 85/1, 5237 sayılı TCK'nın 29 ve 62/1’inci maddesi uyarınca yirmi beş gün hapis cezası ile cezalandırılmasına,

Karar verilmiştir.

Hükümler, sanık tarafından, üste fiilen taarruzda bulunmadığı ve sarf ettiği sözlerin mağdura yönelik olmadığı belirtilerek temyiz edilmiştir.

Tebliğnamede, üste fiilen taarruz ve üste hakaret suçları bakımından hükümlerin onanması yönünde görüş ve düşünce bildirilmiştir. Ayrıca, mağdurdan sadır haksız fiil teşkil eden bir davranış bulunmadığından, haksız tahrikin uygulama alanı bulmasının mümkün olmadığı, ancak, aleyhe temyize gelinmemiş olması ve sanık yönünden cezada kazanılmış hak doğması nedeniyle bozma nedeni yapılmayan bu hatalı uygulamaya işaret edilmiştir.

Yapılan incelemede; sanığın, 26.3.2005 günü, sivil eşya deposu sorumlusu Mu.Onb.Selami AKGÖZ ile deponun kendisinin eşya alması için açılması konusunda tartıştığı ve bu tartışma sırasında mağdur onbaşının üzerine yürüyüp, onu göğsünden iteklediği, iteklemenin etkisi ile mağdurun sırtının ranzaya çarptığı, ayrıca bu tartışma esnasında sanığın mağdura hitaben s.k. s.k. vereceksin anahtarı, vermezsen s.k. ederim, gö..nüz kalktı şeklinde sözler sarfettiği, mağdurun anahtarı ikinci sorumlu Ramazan KARAASLAN’a vermesi ve depoyu açmasını söylemesinden sonra s.k. s.k. verdin, madem anahtarı verecektin, neden zorluk çıkarttın, s.k. s.k. açtın dediği, bunun akabinde anahtarı geri alan mağdura ve ortalığa anahtarınızı s.k ederim, deli misiniz, manyak mısınız, nasıl açmazsınız, salak mısınız, a.....koyarım şeklinde sözler sarfettiği, akabinde mağdurun koğuştan çıkıp gittiği, dosyada mevcut delille belirlenmiştir.

Sanığın bu suretle, üste hakaret ve üste fiilen taarruz (az vahim hal cümlesi) suçlarını işlediği tüm dosya kapsamındaki elverişli delillerle sabit olup, Askeri Mahkemenin yerinde ve dosya içeriğine uygun gerekçelerle suçun sübutunu kabul ve vasfını tayinde, asgari hadden ceza tayininde, atılı suçun sırf askeri suç niteliğinde olması karşısında, ASCK’nın Ek-8’inci maddesi gereğince cezanın paraya çevrilmesinin, keza ASCK’nın 47/A maddesi gereğince de ertelenmesinin mümkün olmaması sebebiyle kurulan hükümde; usûl, sübut ve vasıf açısından kanuna aykırılık bulunmadığından, sanığın yerinde görülmeyen temyizinin reddi ile mahkûmiyet hükümlerinin onanmasına karar verilmiştir.

Ancak, sivil eşya deposunu açılmasının belirlenen zamanlarda mümkün olması ve depo sorumlusu olan mağdur tarafından belirlenen bu zamanlara riayet edilmesi sebebiyle, mağdur Mu.Onb.Selami AKGÖZ’ün deponun açılmasında keyfi davranışlarda bulunduğundan söz edilemeyeceği, bu nedenle sanığın haksız tahrik altında olmaksızın atılı suçları işlediği anlaşıldığından, Askeri Mahkemece, sanığın eylemlerini haksız tahrik altında gerçekleştirdiğinin kabulü ile haksız tahrik hükmünün uygulanması, takdirde zaaf olarak değerlendirilmiş ise de; aleyhe temyiz olmadığından, Askeri Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kurulunun 05.03.2004 tarih ve 2004/1-1 esas ve karar sayılı İçtihatları Birleştirme Kararı dikkate alınarak, bozma sebebi yapılmayan bu hataya işaret edilmiştir.

Sonuç ve Karar: Açıklanan nedenlerle;

Sanığın, kabule değer görülmeyen tüm temyiz sebeplerinin 353 sayılı Kanunun 217/2’nci maddesi gereğince REDDİNE,

Yasaya uygun bulunan mahkûmiyet hükümlerinin ONANMASINA,

Tebliğnameye uygun olarak, 19.04.2006 tarihinde OYBİRLİĞİ ile karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy