AskeriYargıtay
Dairesi: 1. Daire
Esas No: 2006/ 595
Karar No: 2006 / 585
Karar Tarihi: 06.04.2006

(1632 S. K. m. 47, 87, Ek m. 8) (5237 S. K. m. 62)

Emre itaatsizlikte ısrar suçundan sanık P.Er Fevzi PARLAR hakkında 5’inci Zırhlı Tugay Komutanlığı Askeri Mahkemesince verilen 23.12.2005 gün ve 2005/2177-1024 sayılı mahkûmiyete ilişkin hükmün sanık tarafından süresinde sebep gösterilmeksizin temyiz edilmesi üzerine dava dosyası Askeri Yargıtay Başsavcılığının 24.03.2006 gün ve 2006/1907 sayılı tebliğnamesi ekinde hükmün onanması görüşü ile Dairemize gönderilmekle incelendi.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ

Askeri Mahkemece; sanığın, 16.07.2005 tarihinde emre itaatsizlikte ısrar suçunu işlediği kabul edilerek ASCK'nın 87/1’inci maddesinin birinci cümlesi (hizmete ilişkin emri hiç yapmayanlar cümlesi) ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 62/1’inci maddeleri uyarınca yirmi beş gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

Hüküm sanık tarafından, sebep gösterilmeksizin süresinde temyiz edilmiştir.

Tebliğnamede, hükmün onanması yönünde görüş ve düşünce bildirilmiştir.

Yapılan incelemede; birlik emniyeti, haberleşme güvenliği ve istihbarata karşı koyma bakımından hizmete ilişkin olduğunda kuşku bulunmayan, kışla içerisine cep telefonu, GSM kartı sokmayacağım şeklinde yasak içeren Tek Er Devamlı Talimatının imza karşılığı sanığa tebliğ edilmesine ve söz konusu emirden haberdar olmasına rağmen bu emre riayet etmeyip, 16.07.2005 tarihinde kışla içindeki mescitte iki adet Nokia marka cep telefonu bulundurduğu dosyada mevcut delillerden anlaşılmaktadır.

Bu nedenle; Askeri Mahkemece karar yerinde gösterilen haklı ve inandırıcı gerekçelerle yazılı olduğu şekilde sanık hakkında alt sınırdan ceza tayin edilip, takdiri hafifletici neden gözönünde bulundurularak cezasında gerekli indirim yapılmak suretiyle neticeten yirmi beş gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmesinde, ASCK'nın 47/A maddesi gereğince cezanın ertelenmesinin ve keza ASCK'nın EK-8’inci maddesi gereğince paraya çevrilmesinin yasal olarak mümkün olmaması nedeniyle kurulan hükümde; usul, sübut, vasıf, takdir ve uygulama açısından yasaya aykırı bir durum bulunmadığından, sanığın yerinde görülmeyen temyizinin reddi ile mahkûmiyet hükmünün onanmasına karar verilmiştir.

SONUÇ VE KARAR: Açıklanan nedenlerle;

Sanığın yerinde görülmeyen temyizinin 353 sayılı Kanunun 217/2’nci maddesi uyarınca REDDİNE,

Usul ve esas yönlerinden kanuna uygun bulunan mahkûmiyet hükmünün ONANMASINA,

Tebliğnameye uygun olarak, 06.04.2006 tarihinde, oybirliği ile karar verildi. (¤¤)

Full & Egal Universal Law Academy