Anayasa Mahkemesi Numara 8/1995 Dava No 7/1996 Karar Tarihi 28.06.1996
Numara: 8/1995
Dava No: 7/1996
Taraflar: Vakıflar Örgütü ile Cumhuriyet Meclisi
Konu: 41/77 İTEM Yasasını tadil eden 52/95 sayılı Yasanın 1, 96 ve geçici 8. Maddesinin anayasaya aykırılığı iddiası -Göçmen evi – İşçi evi – Vakıf mallarının kamulaştırılması –Takas
Mahkeme: A/M
Karar Tarihi: 28.06.1996

-D.7/96Anayasa Mahkemesi: 8/95

Anayasa Mahkemesi Olarak Oturum Yapan
Yüksek Mahkeme Huzurunda

Mahkeme Heyeti: Salih S. Dayıoğlu, Başkan, Celal Karabacak, Taner Erginel, Nevvar Nolan, Mustafa Özkök.

Anayasanın 147. maddesi tahtında


Davacı: Vakıfl-ar Örgütü ve Din İşleri Dairesi, Lefkoşa
- i l e -
Davalı: 1. KKTC Cumhuriyet Meclisi, Lefkoşa
2. KKTC Bakanlar Kurulu vasıtasıyle KKTC Lefkoşa

A r a s ı n d a

Davacı tarafından Avukat Zeki Bayram
Davalı KKTC Meclisi ve Başsavcılık taraf-ından Başsavcı Yardımcısı Bay Yaşar Boran

---------
K A R A R

KONU:
41/77 sayılı İskan, Topraklandırma ve Eşdeğer Mal Yasasını tadil eden 52/95 sayılı İskan Topraklandırma ve Eşdeğer Mal (Değişiklik) Yasasının (bundan sonra metin başka türlü -gerektirmedikçe sadece İlgili Yasa olarak anılacaktır)
2., 96. ve Geçici 8. maddelerinin Anayasanın 1,8,36,41,42,131
ve 159. maddelerine aykırı oldukları gerekçesi ile iptal edilmeleri.


I. OLAY:
Davalı 1 KKTC Meclisi 13/8/1995 tarihli birleşiminde 5-2/95 sayılı Yasayı kabul etti ve bu Yasa 28/8/1995 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girdi. Davacı, sözü edilen 52/95 sayılı Yasanın Geçici 8. maddesi ile 2. ve 96. maddelerinin Anayasaya aykırı olduğunu iddia ederek 28/9/1995 tarihinde Mahk-ememizde bu davayı açtı.

II. İDDİANIN GEREKÇESİ:

1)Davacının iddialarının gerekçesi özetle şöyledir:

41/77 sayılı İskan, Topraklandırma ve Eşdeğer Mal Yasası ve onu tadil eden 52/95 sayılı Yasa Anayasanın 159. maddesinin düzenlediği ve Devlete ait- olan malların kişilere dağıtılmasını öngörmektedir. Bu mallar Anayasanın, K.T.F.D.'nin ilan edildiği 13/2/1975 tarihinde terk edilmiş bulunan veya sahipsiz taşınmaz mal olarak tanımladığı tüm taşınmaz mallar, bina ve tesislerdir.

52/95 sayılı Yasa ile -ilgili kişilere verilmek istenen taşınmaz mallar Anayasanın 159 (1),(b) maddesi altında öngörülen taşınmaz mallar olmayıp Mahkemeye ibraz edilen Emare 1'de de görülebileceği gibi bir kısmı, davacının özel mülküdür. İlgili Yasanın 96. maddesi mülkiyeti dava-cıya ait olan ve "Göçmen Evleri ve İşçi Evleri" diye bilinen taşınmaz malların, bir takım formalitelerin yerine getirilmesi ile bunları fiilen tasarruf edenlere, mülkiyetinin verilmesine cevaz vermektedir. İlgili Yasanın Geçici 8. maddesi ise bu gibi evle-rin, 96. maddenin öngördüğü şekilde mülkiyetinin devrini mümkün kılmak için söz konusu evlerin Anayasanın 159 (1) (b) kuralları uyarınca Devletin mülkiyetine geçmesini düzenlemektedir.

Anayasanın 159. (1) (b) maddesi sadece 13/2/1975 tarihine kadar terk -edilen veya bu tarihten sonra Yasanın terk edilmiş olarak nitelendirdiği taşınmaz malları ilgilendirmektedir. İlgili Yasa dava konusu maddelerle özel mülk olan taşınmaz malların eşdeğer mal yasası uyarınca dağıtılmasına olanak tanımaktadır. Anayasanın 15-9. maddesi bu tür malların dağıtımını öngörmemektedir.

52/95 sayılı Yasanın Geçici 8. maddesinin öngördüğü istimlak veya takas ancak Anayasanın 41. maddesi ve genel kamulaştırma yasasının öngördüğü şekilde gerçekleşebilir. Bu madde böyle bir yöntemi de d-üzenlememektedir.

2)Davalıları temsil eden Başsavcılık herhangi bir itiraz dosyalamayıp dava konusu maddelerin Anayasaya aykırı olduklarını kabul etti. Başsavcılığın görüş ve iddiaları davacının görüş ve iddiaları ile aynıdır.

Davacı ilgili Yasanın -2. maddesi ile ilgili olarak bu maddenin Anayasaya aykırı olduğu hususunda herhangi bir argüman ileri sürmemiştir.

III. İLGİLİ YASA METİNLERİ:

96.(1)"Göçmen Evi" veya "İşçi Evi"ni fiili tasarrufunda bulunduran ve "Aile" tanımı kapsamına giren k-işiler, tasarrufunda bulundurdukları konutun koçanını almak üzere İskan ve Rehabilitasyon Dairesine başvuruda bulunurlar.
(2)Daire, konut için gerekli değerlendirme forumlarını hazırladıktan sonra, Saptama, Değerlendirme ve Tazmin Komisyon-una gönderir.
(3)Komisyon, Terkedilen ve Özel Bölgelerdeki Taşınmaz Mallar ile Yabancılara Ait Taşınmaz Malların değerlendirilmesi Tüzüğü kurallarına uygun olarak konutun değerlendirilmesini yapar. Hazırlanan "T" Cetveli ilgiliye bildirili-r. Bildirim tarihinden başlayarak 15 gün içerisinde "T" Cetveline yazılı ve gerekçeli olarak itiraz edilebilir. Süresi içerisinde "T" Cetveline itiraz yapılmaması halinde "T" Cetveli kesinleşir. İtiraz yapılmış ise, bu Yasa kurallar-ı uyarınca itiraz sonuçlandırılır.
"T" Cetvelinin kesinleştiği tarihten başlayarak en geç 3 ay içerisinde 45 A maddesinin (4)'üncü fıkrası kuralları uygulanır ve Koçan Talep Dilekçesi Komisyonuna verilir.

Geçici Madde 8. (1)Bu Yasa veya ba-şka bir yasada aksine kural bulunup bulunmadığına bakılmaksızın, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti sınırları dahilinde bulunan ve "Göçmen Evleri" olarak bilinen konutlarla, 1963 öncesi idaresi tarafından yaptırılan ve "İşçi Evleri" olarak bi-linen konutların, Anayasanın 159'uncu maddesinin (1)'inci fıkrasının (b) bendi kuralları uyarınca bu Yasa kuralları amaçlarında kullanılmak koşuluyla, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti mülkiyetine verilir.
(2)Bu Yasa veya başka bir yasada aksine kur-al bulunup bulunmadığına bakılmaksızın, söz konusu konutlardan mülkiyeti gerçek veya tüzel kişilere münhasır olmak üzere,
13 Ağustos 1995 tarihinden başlayarak 3 ay içerisinde eşdeğer mal puanı veya istimlak veya takas talebinde bu-lunulabilecektir. Bu amaçla konu malların istimlak edilebilmesi veya günün parasal rayiç değerleri üzerinden rezerv kaynaklarla takas edilebilmesi için, Bakanlar Kurulu kararı ile Tapu ve Kadastro Dairesinin yetkili kılınıp, takas -işlemlerinde oluşabilecek rayiç değer farkının, avantaj sağlayacak tarafca karşı tarafa ödenmesi sağlanır.



IV. İLGİLİ ANAYASA MADDELERİ:

Madde 1.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Devleti, demokrasi, sosyal adalet ve hukukun üstünlüğü ilkele-rine dayanan laik bir Cumhuriyettir.


Madde 36.
(1)Her yurttaş, mülkiyet ve miras haklarına sahiptir. Bu haklar, kamu yararı amacıyla ve yasa ile sınırlanabilir.
(2)Mülkiyet hakkının kullanılmasına, kamu güvenliği, genel sağlık, genel ahlak, -kent ve ülke planlaması veya herhangi bir malvarlığının kamu yararı için geliştirilmesi ve faydalı kılınması veya başkalarının haklarının korunması için kesin olarak gerekli kısıntı veya sınırlamalar yasa ile konabilir.
(3)Malvarlığının ekonomik- değerini fiilen azaltan kısıntı ve sınırlandırmalar için derhal tam bir tazminat ödenir; anlaşmazlık halinde tazminatı hukuk mahkemesi saptar.
(4)Yukarıdaki (2). ve (3). fıkra kuralları, herhangi bir verginin veya para cezasının tahsili, herh-angi bir hükmün yerine getirilmesi sözleşmeden doğan bir yükümün yerine getirilmesi veya can veya malın tehlikeden korunması amacı ile yasa ile konmuş kuralları etkilemez.
(5)Devletin, 159. maddede belirtilen taşınmaz mallar üzerindeki hakkı- saklıdır.

Madde 42.
(1)Kamulaştırma ve el koyma konularında vakıf mallarla ilgili kurallar, Temel Evkaf Kurallarına (Ahkamül Evkaf) uygun olarak yasa ile düzenlenir. Bu Yasada, kent ve ülke planlaması için vakıf mallar hakkında yapılması gerek-en kısıntı ve sınırlandırmalara ilişkin kurallar da gösterilir.

(2)Kısıntı ve sınırlandırma işleminin konu olduğu hallerde, mahkeme bu işlemleri yasa esaslarına göre durdurabilir.


Madde 131.
(1)Vakıf kuruluşu ve Temel Evkaf Kuralları (Ahkamül- Evkaf), bu Anayasaca tanınır.
(2)Vakıf kuruluşlarına veya vakıflara veya camilere ve diğer herhangi bir islam dini kuruluşuna ait mallar da dahil olmak üzere, vakıf malları ilgilendiren veya herhangi bir suretle bunları etkileyen bütün konular,- münhasıran Temel Evkaf Kuralları (Ahkamül Evkaf) , yürürlükteki mevzuat ve bu Anayasa yürürlüğe girdikten sonra Cumhuriyet Meclisince yapılan yasalara bağlıdır.
(3)Geliri Vakıflar Örgütüne ait olan vakıflar, her türlü vergiden bağışık tutulur.
-(4)Vakıflar Örgütü ile Din İşleri Dairesinin kuruluşu ve işleyişi yasa ile düzenlenir ve yasada gösterilen görevleri yerine getirir.
(5)Dini hizmetlerin yürütülmesinde ve bu hizmetlerin giderlerinin karşılanmasında Devlet, Vakıflar Örgütüne yard-ımcı olur.

Madde 159.
(1)15 Kasım 1983 tarihinde, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti sınırları içinde bulunan, ve:
(a)Tapusu, 16 Ağustos, 1960 tarihinden önce Kıbrıs Hükümeti adına kayıtlı tüm taşınmaz mallar ile, 16 Ağustos, 1960 tarihinden sonra- Kıbrıs Cumhuriyetine intikal eden tüm taşınmaz mallar; kamuya ait yollar, sular, su kaynakları, liman ve sahiller, rıhtım ve iskeleler, göller, dere ve göl yatakları, tarihi kent, bina ve kalıntılar ile kaleler ve bunların alanları, doğal -servetler ve yeraltı kaynakları, ormanlar, savunma yapı ve tesisleri ile yeşil saha ve parklar; kamuya açık köy ve tarla yolları, kamu hizmetinde kullanılan binalar;
(b)Kıbrıs Türk Federe Devletinin ilan edildiği 13 œubat, 1975 tarihinde terk-edilmiş bulunan veya sözkonusu tarihten sonra yasanın terkedilmiş veya sahipsiz taşınmaz mal olarak nitelendirdiği veya hüküm veya tasarrufu kamuya ait olması gerekli olup da aidiyeti saptanamamış olan tüm taşınmaz mallar, bina ve tesisler; ile
(c)1960- Kuruluş Andlaşmasında ve ona bağlı eklerde belirlenen askeri tesis, rıhtım, kamp ve sair talim sahaları içinde bulunan tüm taşınmaz mallar,
tapuda böyle kayıtlı olup olmadığına bakılmaksızın, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin mülkiyetindedir ve ta-pu kayıtları buna göre düzeltilir.



(2)Yukarıdaki (1). fıkranın (a) ve (c) bendlerinde sözü edilen taşınmaz malların mülkiyeti, bu Anayasanın başka herhangi bir kuralına bakılmaksızın gerçek veya tüzel kişilere devredilemez.
Ancak, kamuya ait -yollar ile kamuya açık köy ve tarla yolları üzerinde Devletin gerekli düzenlemeleri yapması bu kuralın dışındadır.
Bu taşınmaz mallar üzerinde kamu yararı için belli sürelerle irtifak ve intifa hakkı gibi ayni haklar ile uzun vadeli icarlar, yasa ile- belirlenen biçim ve koşullarla tesis ve tescil edilebilir.
Süresi elli yılı aşan bu gibi hakların tesis ve tescili, Cumhuriyet Meclisinin onayı ile mümkündür.

(3)Yukarıdaki (1). fıkranın (b) bendinde belirtilen taşınmaz mallardan orman, yeşil saha-, anıt ve park yerleri, sular, yeraltı suları, doğal kaynaklar ve savunma alanları, kamu yönetimi ve askeri amaçlar için gerekli bina, tesis ve arsalar ile şehir ve kırsal planlama ve toprak koruma amaçları için gerekli görülenler dışında kalan taşınmaz ma-llar üzerindeki mülkiyet hakkının gerçek veya tüzel kişilere devredilmesi yasa ile düzenlenir.
(4)Yukarıdaki (1). fıkranın (b) ve (c) bendlerinin kapsamına giren taşınmaz mallar ile ilgili olarak meşru hak iddia edenlerin ortaya çıkması halinde, haklarını-n ispatı için gerekli usul ve koşullar ile alacakları tazminat esasları yasa ile düzenlenir.

(5)Dini ibadet yerleri ile bunların içinde bulundukları taşınmaz mallar gerçek veya tüzel kişilere devredilemez. Devlet, bunların korunması, bakımı ve idamesi i-çin gerekli önlemleri alır.

V. İNCELEME:
Konu, ileri sürülen görüş ve iddialar, ilgili Yasa ve Anayasa maddeleri ışığında incelenip gereği düşünüldü:

Çok önemli olmamakla birlikte konunun esasına girmeden önce bir hususa dikkat çekmek isteriz. Bu da-vada Davalı 2 olarak görülen Bakanlar Kurulunun yukarıda dava konusu İlgili Yasanın Meclisten geçip Resmi Gazetede yayınlanmasında aktif bir rolü yoktur ve dolayısıyle bu davada Davalı olarak yer almaması gerekirdi.
Anayasanın 159. maddesinin (1). fıkras-ının (a),(b) ve (c) bendlerinde sözü edilen taşınmaz mallar KKTC mülkiyetinde olup bunların, bu şekilde kayıtlı olup olmadıklarına bakılmaksızın, tapu kayıtlarının bu şekilde düzeltilmesine amirdir. Aynı maddenin (2). fıkrası (1). fıkranın (a) ve (c) bend-lerinde belirtilen taşınmaz malların gerçek ve tüzel kişilere devredilemiyeceğini öngörmektedir. Bu maddenin (3). fıkrası,
(1). fıkranın (b) bendinde ifade edilen taşınmaz malların mülkiyetinin, yasa ile düzenlenmek koşulu ile, gerçek ve tüzel kişilere d-evredilebilmesine olanak tanımıştır.

Anayasanın 36. maddesi yurttaşların mülkiyet hakkını korumakta ve bu hakkın yasa ile ve sadece kamu güvenliği, genel sağlık, genel ahlak, kent ve ülke planlaması ve sair nedenlerle sınırlanabileceğini öngörmektedir.

-Vakıf Malları ile ilgili kamulaştırma, elkoyma ve sınırlandırma Anayasanın 42. maddesi ile düzenlenmiş olup bu maddenin Kamulaştırma ve Elkoyma konularında, vakıf mallarla ilgili kuralların Temel Evkaf Kurallarına (Ahkamül Evkaf)'a uygun olarak yasa ile -düzenleneceğini öngörmektedir.

Kamulaştırma ile ilgili Anayasa maddesi 41. maddedir. Bu maddenin önümüzdeki dava maksatları bakımından en önemli kısmı (1). fıkranın (a) ve (b) bendleridir. Sözü edilen (a) ve (b) bendlerine göre Devlet, bir taşınmaz mal-ı, sair koşullar yanında;
(a) "Genel bir kamulaştırma yasasında özel olarak gösterilen ve kamu yararına olan bir amaç için; ve
(b)Bu amacın, kamulaştırma yapan makamın, kamulaştırma ile ilgili yasa kurallarına uygun olarak verdiği ve kamulaştırma ned-enlerini açıkça bildiren bir kararı ile gösterilmesi halinde"
kamulaştırabilir.

Önümüzdeki davada gözönünde bulundurulacak ilgili Anayasa maddeleri bu şekilde özetlendikten sonra dava konusu İlgili Yasanın ilgili maddelerinin tetkikine geçebiliriz.

-41/77 sayılı İskan, Topraklandırma ve Eşdeğer Mal Yasası (bundan sonra metin başka türlü gerektirmedikçe Esas Yasa olarak anılacaktır) ve çeşitli tarihlerde bunu değiştiren yasalarının özü ve ana gayesi Anayasanın 159 (1) (c) maddesinde yer alan taşınmaz -malların mülkiyetini gerçek ve tüzel kişilere anayasa kuralları çerçevesinde devretmektir. Gör. A.M. 13/95 (D.3/96,) S.6. Bu maddenin öngördüğü taşınmaz mallar arasında yurttaşların veya yurttaşlara ait tüzel kişilerin taşınmaz mallarının da mülkiyetinin- devredilebileceğine mütedair bir kural yoktur.

Mahkememize ibraz edilen Emare 1'den anlaşıldığı ve davalıları temsil eden Başsavcılığın da kabul ettiği gibi iptali istenen 52/95 sayılı Yasanın 96. maddesinde ifadesini bulan "Göçmen Evi" veya "İşçi Evi" -diye bilinen evlerin büyük bir kısmı, halen, Davacının özel mülküdür. Buna rağmen sözü edilen madde, bu evleri fiilen tasarruf edenlere, bazı formalitelerin tamamlanmasını müteakip, mülkiyetinin devredilmesine cevaz vermektedir. Diğer bir ifade ile İlgil-i Yasanın 96. maddesi özel mülkü "terkedilmiş ve sahipsiz taşınmaz mal" saymaktadır ki, mülk sahibi Davacı olduğuna göre, bu mümkün değildir.

Öte yandan özel mülk olan bu evlerin mülkiyetinin Esas Yasa ve onu tadil eden diğer yasalarla devrine imkan veri-lmesi halinde, bu keyfiyet Anayasanın 159. maddesinin (1) fıkrasının (b) bendinin kapsamını yasa ile genişletmek ve Anayasanın bu maddesini yasa ile değiştirmek anlamına gelir ki bu da mümkün değildir.

Yasanın Geçici 8. maddesinin (1). fıkrası yukarıda 9-6. maddede belirtilen evlerin mülkiyetini Anayasanın 159. maddesinin (1). fıkrasının (b) bendi kuralları uyarınca bu Yasa kuralları amaçlarında kullanılmak koşulu ile "Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti"ne vermektedir.

Yukarıda ifade edildiği gibi Anayasanın -159. maddesinin (1). fıkrasının (b) bendinin amaç ve kapsamı, özel mülke konu olan taşınmaz malların mülkiyetinin Esas Yasanın öngördüğü hak sahiplerine vermek değildir. Anayasanın bu maddesi Devlete böyle bir yetki vermemektedir. Ayrıca bu madde özel mü-lke konu bir taşınmaz malın mülkiyetinin Devlete devredilmesine de cevaz vermemektedir.

52/95 sayılı Yasanın Geçici 8. maddesinin (2). fıkrası göçmen veya işçi evlerini fiilen tasarruf edenlerin tasarruf ettikleri evlerin koçanını almak için "13/8/1995 t-arihinden başlıyarak 3 ay içerisinde eşdeğer mal puanı veya istimlak veya takas talebinde" bulunabileceklerini düzenlemektedir. Özel mülk olan bu evlerin mülkiyetinin kişilere veya Devlete devri yukarıda söylenenler ışığında, mümkün olmadığına göre, bu fı-kranın yalnız başına bir anlam ifade etmesi de olanaksızdır.

Ancak konunun önemine binaen bu fıkra ile ilgili olarak bazı görüşlerimizin, ilerisi için, ortaya konmasında yarar görülmüştür.

Herşeyden önce dava konusu evlerin "istimlak"ı 52/95 sayılı Ya-sa gibi mümkün değildir. Kararımızın İNCELEME kısmında vurgulandığı gibi bir taşınmaz malın kamulaştırılabilmesi için, sair hususlar yanında, kamulaştırma yapan makamın genel bir kamulaştırma yasasında derpiş edilen kurallara uygun olarak aldığı ve kamula-ştırma nedenlerini açıkca bildiren bir kararı yoktur. Genel Kamulaştırma Yasası 15/1962 Zorla Mal İktisap Yasasıdır. Bu Yasada iktisap maksatlarının belirtilmesi
(madde 3) iktisap edilecek malların tarifini ihtiva eden, maksatları ve iktisap sebepleri-ni açıkca gösteren ve bu gibi mal üzerinde menfaatı olan herhangi bir şahsı, bu gibi makama, bu gibi ihbarın yayınlandığı tarihten itibaren iki haftadan az olmamak üzere, bu gibi ihbarda tayin edilen süre içinde bu gibi iktisaba karşı yapmak istediği herh-angi bir itirazı sunmaya davet eden bir ihbarın Resmi Gazete'de yayınlanması (Madde 4) koşullarını getirmiştir. Kamulaştırma ihbarının Resmi Gazete'de yayımlanmaması, kendi başına, ihbarın iptal edilmesine yeterlidir. Gör. YİM 131/88 (D.6/90). Önümüzdeki d-avada bu koşulların hiçbirine uyulmamıştır.





Takas ancak karşılıklı serbest irade ile gerçekleşen bir yöntemdir. Kamulaştırma hukukunda zorla takas yöntemi geçerli olamaz.

Davacı Vakıflar Örgütü ve Din İşleri Dairesidir. Bilinen kısa ismi ile Evka-f'tır. Anayasamız Vakıf Malları ile ilgili Kamulaştırmanın ayrıca Temel Evkaf Kurallarına (Ahkamül Evkaf) da uyulmak koşulu ile yasa ile düzenleneceğini öngörmektedir. Davacının malları 52/95 sayılı Yasa ile "istimlak" ediliyorsa bu Yasanın Anayasanın 42-. maddesinin murat ettiği Yasa olmadığı açıktır.

Yukarıda izah edilmeye çalışılan nedenlerle, 52/95 sayılı Yasanın 96. maddesi ile geçici 8. maddeleri Anayasanın,36,41,42 ve 159. maddelerine aykırı olduğundan iptal edilmelerine karar verilmelidir.

Son -olarak bir hususa da değinmek isteriz.
52/95 sayılı Yasanın dava konusu edilen 96 ve Geçici 2. maddelerinin Anayasaya aykırı oldukları Yasanın tasarı olduğu zamandan Resmi Gazete'de yayımlanacağı tarihe kadar Başsavcılıkça da yazılı olarak ilgililere bil-dirilmiş ancak herhangi bir sonuç alınamamıştı. Bu davanın açılmasından sonra da, İlgili Yasada gerekli değişikliğin yapılacağı beklentisi ile dava üç kez ertelenmiş, yine de arzu edilen ve doğru olan yapılmamıştır. Bu durumda, Davacıya davasını ileri gö-türmekten başka bir seçenek kalmamıştır. Bu nedenle Davacının masraf-larının Devlet tarafından ödenmesine karar verilmesi uygun ve adil olacaktır.








VI. SONUÇ:

Sonuç olarak 52/95 sayılı İskan, Topraklandırma ve Eşdeğer Mal (Değişiklik) Yasasının 9-6. ve Geçici 8. maddelerinin Anayasasının 36, 41, 42 ve 159. maddelerine aykırı oldukları
için iptal edilmelerine ve Davacının masraflarının Devlet tarafından ödenmesine, oybirliği ile, karar verildi.


(Salih S. Dayıoğlu)(Celal Karabacak)
Başkan-Yargıç


(Taner Erginel) (Nevvar Nolan)(Mustafa Özkök)
Yargıç YargıçYargıç



28 Haziran 1996



11






Full & Egal Universal Law Academy